Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 όπου ως διά μαγείας το ΟΧΙ μετατράπηκε σε ένα πελώριο ΝΑΙ από την κυβέρνηση των μαθητευόμενων μάγων του ΣΥΡΙΖΑ. O Αλέξης Τσίπρας έκανε την πρώτη θεαματική kolotoumba του και αποδέχτηκε ένα τρίτο μνημόνιο που αφάνισε τη μεσαία τάξη.
Μπορεί να έπεσε στο κενό η απίθανη ρήση του υπόδικου Παπαγγελόπουλου ότι το σκάνδαλο της Novartis είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους, πλην όμως ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση πιστώνεται με τη μεγαλύτερη πολιτική απάτη πράγματι από συστάσεως του ελληνικού κράτους: το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, που φέτος μετράει την έβδομη επέτειό του!
Εκτός όμως από πολιτική απάτη, το συγκεκριμένο δημοψήφισμα είχε και όλα τα στοιχεία εκείνα που αναδεικνύουν τη μεταφυσική διάσταση ενός γεγονότος. Διότι η κάλπη ανέδειξε ένα θαύμα. Ενώ δηλαδή ο ελληνικός λαός –που βρισκόταν ακόμη σε ευφορία, μη έχοντας καταλάβει ακόμη με ποιους είχε μπλέξει‒ απέρριπτε με ποσοστό 61,31% το σχέδιο συμφωνίας των τριών θεσμών που θα μας δάνειζαν για να μας διασώσουν από τη χρεοκοπία (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ), ως διά μαγείας το ΟΧΙ εκείνο μετατράπηκε σε ένα πελώριο ΝΑΙ από την κυβέρνηση των μαθητευόμενων μάγων. Δηλαδή ερμηνεύτηκε ότι ο ελληνικός λαός στην ουσία αποδεχόταν το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδος και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ο Αλέξης Τσίπρας έκανε την πρώτη θεαματική kolotoumba του και αποδέχτηκε ένα τρίτο μνημόνιο που αφάνισε τη μεσαία τάξη. Ευκολόπιστοι οι Ελληνες, τον ανέδειξαν κυβερνήτη και στις επόμενες εκλογές, προφανώς διότι, για να πειστούν για την ανικανότητα της για πρώτη φορά Αριστεράς και του επικεφαλής της, έπρεπε να νιώσουν στο πετσί τους τα όσα επακολούθησαν.
Το τι μας στοίχισε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη διακυβέρνησή του το πρώτο εξάμηνο του 2015, ώστε να καταλήξουμε στο δημοψήφισμα και στο τρίτο επαχθέστατο μνημόνιο με υπογραφή Τσίπρα το αποκάλυψε ο πρώην επικεφαλής του Euroworking Group Τόμας Βίζερ. Είπε συγκεκριμένα ότι το θλιβερό εκείνο εξάμηνο δεν κόστισε μόνο 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Στοίχισε τα διπλά καθώς υπήρξε οικονομική συρρίκνωση, οι επενδυτές ήταν δύσπιστοι απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και οι ελληνικές τράπεζες δέχονταν συνεχή χτυπήματα. Και συμπλήρωσε: Δεν φέρει την ευθύνη μόνον ο Βαρουφάκης, αλλά ολόκληρη η ελληνική κυβέρνηση (σ.σ.: του ΣΥΡΙΖΑ).
Γι’ αυτό και από το 2016, δηλαδή μόνο μερικούς μήνες από τις εκλογές, όλες οι δημοσκοπήσεις ήταν καταδικαστικές για το κόμμα που εξαπάτησε κατά τόσο βάναυσο τρόπο την ελληνική κοινωνία.
Χρήσιμα συμπεράσματα
Αν επιχειρούσαμε, χρόνια μετά, έναν μικρό απολογισμό του αποτελέσματος από τις μέρες του τρόμου που έζησε, μετά το τρελό δημοψήφισμα, η χώρα, με τις τράπεζες κλειστές και το capital control, θα λέγαμε ότι με βαρύ κόστος για τον ελληνικό λαό ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να διορθώσει την γκάφα του αλλά κυρίως την αβελτηρία που διείπε τις διαπραγματεύσεις Βαρουφάκη.
Με άλλα λόγια, κατάφερε να εξασφαλίσει τη μη έξοδο της χώρας από το ευρώ και την ΕΕ. Πρώτα δημιούργησε τις συνθήκες της ασφυξίας και της πιθανής καταστροφής έτσι ώστε η παραμονή μας αυτή να μας φαίνεται παράδεισος, παρά το γεγονός ότι συνοδεύτηκε, όπως προαναφέρθηκε, από το βαρύτερο φορτίο μέτρων σε βάρος του ελληνικού λαού.
Πρώτο συμπέρασμα: Ερασιτεχνισμός και απειρία από την πλευρά του τότε πρωθυπουργού. Και, βεβαίως, εγκληματικοί πειραματισμοί στα όρια της δολιότητας από την πλευρά του υπουργού Οικονομικών που επί τόσους μήνες διαπραγματευόταν, χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς. Δηλαδή του Γιάννη Βαρουφάκη, ο οποίος μέχρι και τις προοπτικές αλβανοποίησης της χώρας επεξεργαζόταν με το grexit που, όπως έχει ομολογήσει, σχεδίαζε.
Δεύτερο συμπέρασμα: Ο λαός αντιλήφθηκε το λάθος που έκανε εκλέγοντας όχι απλώς ένα αριστερό κόμμα, αλλά απολύτως άπειρους στη διακυβέρνηση μιας χώρας. Και εμμονικούς. Εμαθαν, όπως λέει και ο λαός, κυριολεκτικώς «στου κασίδη το κεφάλι». Γι’ αυτό και το τίμημα που κατέβαλε η ελληνική κοινωνία ήταν ιδιαιτέρως ακριβό.
Τρίτο συμπέρασμα: Το επικίνδυνο παιχνίδι που έπαιξε ο Αλέξης Τσίπρας και που μας έφτασε στα πρόθυρα του Grexit, είχε τελικώς την κατάληξη που ήθελε η συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Δηλαδή να παραμείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ετσι, με την ανακούφιση που προκάλεσε η αποδοχή από τον Τσίπρα των όρων των δανειστών, έκανε για κάποιο διάστημα να θέτουμε στο περιθώριο κάποιες αθλιότητες ορισμένων Ευρωπαίων που θέλησαν να κερδοσκοπήσουν πάνω στην ελληνική κρίση που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όξυνε.
Τελευταίο συμπέρασμα: Ο Τσίπρας με τις κινήσεις και πρωτοβουλίες που είχε λάβει βρέθηκε εγκλωβισμένος, τελικώς, και μέσα στο ίδιο του το κόμμα.
ΟΘΩΝΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Aπό την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
