Μπορεί να διαμαρτύρονται, μπορεί να αντιδρούν, όμως η ουσία είναι πως τα κόμματα της αντιπολίτευσης χρησιμοποιούν και τα θέματα εξωτερικής πολιτικής για να επιτεθούν στην κυβέρνηση επιχειρώντας να την εμφανίσουν ανίκανη να τα χειριστεί. Και μπορεί στο εσωτερικό της χώρας που όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους αυτού τους είδους οι παραστάσεις να μην κόβουν εισιτήρια, όμως το μήνυμα που αποστέλλεται προς τα έξω δεν τιμά τους αποστολείς του.
Τελευταίο παράδειγμα η περίπτωση του υπουργείου Εξωτερικών της Λιβύης που με ανακοίνωσή του καταγγέλλει την Ελλάδα πως παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Λιβύης με αφορμή τον καθορισμό των δύο οικοπέδων νοτίως της Κρήτης και της ανακοίνωσης για την έναρξη διεθνούς πρόσκλησης υποβολής προσφορών για άδειες για την εξερεύνηση και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, παίζοντας φυσικά το παιχνίδι της Τουρκίας.
Η Αθήνα αντέδρασε άμεσα. Πηγές του υπουργείου Ενέργειας τόνισαν ότι «η Ελλάδα ασκεί στην πράξη τα κυριαρχικά της δικαιώματα με σταθερή προσήλωση στο Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας. Η ελληνική κυβέρνηση δεν εγκαταλείπει τον διάλογο, πάντοτε όμως στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας».
Παράλληλα κυβερνητικές πηγές σημείωσαν πως «εμείς δεν φοβόμαστε να ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Το επόμενο διάστημα ο Έλληνας ΥΠΕΞ θα επισκεφθεί τη Λιβύη».
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση στη Λιβύη είναι προσωρινή, ότι η χώρα είναι χωρισμένη στα δύο και κυρίως ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι απλώς ένα χαρτί που υπέγραψαν οι δύο πλευρές –μάλλον η μία της Τουρκίας και η μισή της Λιβύης– που δεν έχει εγκριθεί από το λιβυκό Κοινοβούλιο και που στο τέλος δεν παράγει το παραμικρό νομικά και σε διεθνές επίπεδο.
Στις αρχές του μήνα θα βρεθεί στη Λιβύη ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης σε μια προγραμματισμένη επίσκεψη που τώρα παίρνει και μια άλλη διάσταση, αν και επί της ουσίας το θέμα νομικά και σε επίπεδο διεθνούς δικαίου και δικαίου της θάλασσας είναι σαφές.
Η αντίδραση της ελληνικής πλευράς ήταν άμεση και σαφής. Ε, και; Η αντιπολίτευση στη χώρα μας έχει άλλη άποψη. Ή μάλλον έχει άλλον στόχο και σκοπό. Το ΠΑΣΟΚ έσπευσε να χαρακτηρίσει την εξέλιξη ανησυχητική και «εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων», ενδεχομένως θεωρώντας ότι το τουρκολιβυκό σύμφωνο έχει βάση και άρα παράγει αποτελέσματα.
Πάμε όμως παρακάτω. Ανέφερε σε ανακοίνωση ότι η «ελληνική κυβέρνηση οφείλει να αντιδράσει άμεσα καταγγέλλοντας την προκλητική ενέργεια και επιμένοντας στη μόνη ασφαλή οδό της εφαρμογής του διεθνούς δικαίου της θάλασσας». Λογικά μπορεί να μην ενημερώθηκαν εγκαίρως για τη θέση της κυβέρνησης, οπότε συνεχίζουμε αφού συνεχίζει και το ΠΑΣΟΚ σημειώνοντας:
«Η επιμονή της κυβέρνησης της Τρίπολης στο παράνομο μνημόνιο, σε συνδυασμό με τη διαφαινόμενη στροφή του καθεστώτος της Ανατολικής Λιβύης προς την Άγκυρα, αλλά και την πολύ σοβαρή επιπλοκή της χώρας μας με την αιγυπτιακή κυβέρνηση με αφορμή τη Μονή Αγ. Αικατερίνης του Όρους Σινά, διαμορφώνουν μια σύνθετη και επικίνδυνη εικόνα για τα συμφέροντα της χώρας μας στον κρίσιμο και ευμετάβλητο χώρο της Βόρειας Αφρικής».
Η αιχμή φυσικά για την κυβέρνηση και τους χειρισμούς στα εξωτερικά θέματα σαφής, αν και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη πιο σαφής αφού στην ανακοίνωσή του κάνει λόγο για «νέα διπλωματική αποτυχία» που «αποτελεί προϊόν της άνευ σχεδίου εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πολλώ δε μάλλον τη στιγμή που ο υπουργός Εξωτερικών αναμένεται να επισκεφθεί τη Λιβύη. Ο κύριος Γεραπετρίτης οφείλει να εξηγήσει στον ελληνικό λαό ποιο είναι το επίπεδο προετοιμασίας για την εν θέματι επίσκεψη και γιατί προέκυψε μια ακόμη αρνητική εξέλιξη σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων».
Και καταλήγει ότι η κυβέρνηση οφείλει να χαράξει «μια υπεύθυνη εξωτερική πολιτική με αρχή, μέση και τέλος προκειμένου να σταματήσει να οδηγεί την χώρα από ήττα σε ήττα». Ίσως όπως αυτή που είχε χαράξει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το θέμα δεν είναι αυτό.
Το θέμα είναι ότι η αντιπολίτευση προσπαθεί να εμφανίσει την κυβέρνηση ανίκανη να χειριστεί τα εθνικά θέμα συντασσόμενη με την άκρα δεξιά και κάποιους υπερπατριώτες την ώρα που για πρώτη φορά η χώρα έχει μεγαλώσει μέσα από τις διμερείς συμφωνίες που έχουν υπογραφεί. Και ίσως είναι η πρώτη φορά που η χώρα έχει λόγο και ρόλο στις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή.
Το ότι η Τουρκία παίζει τα δικά της χαρτιά είναι αναμενόμενο. Αυτό όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί… ήττα. Ούτε και ότι η κυβέρνηση δεν δίνει αγώνα για τα εθνικά συμφέροντα, τα οποία όμως στην αντιπολίτευση δεν υπολογίζουν μπροστά στην ανάγκη να ασκούν κριτική για τα πάντα. Και είναι τα ίδια κόμματα που επιχειρούν να διασύρουν τη χώρα στο εξωτερικό. Ειδικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι τα ίδια κόμματα που επιχείρησαν να εγείρουν θέμα μέχρι και περικοπής πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης προς τη χώρα μας επικαλούμενα ζητήματα Κράτους Δικαίου που μόνο στη φαντασιακή κατάσταση της Αριστεράς υπάρχουν. Και στην Αριστερά βρίσκεται πλέον και το ΠΑΣΟΚ αφού έχει αποχαιρετίσει το κέντρο και τους μετριοπαθείς πολίτες εδώ και καιρό.
