Με μία δήλωση που περισσότερο θυμίζει... επιθεώρηση παρά σοβαρό πολιτικό λόγο, ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης, ζήτησε την παραίτηση της κυβέρνησης. Γιατί; Μα επειδή τόλμησε, άκουσον άκουσον, να ενεργοποιήσει κονδύλια και να αξιοποιήσει τα διαθέσιμα ευρωπαϊκά ταμεία για να στηρίξει τους πολίτες και την κοινωνία.
Αφού, λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσίασε ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό σχέδιο για την επόμενη μέρα στον αγροτικό τομέα, κάποιοι στον χώρο της (νέας) αριστεράς ένιωσαν την ανάγκη να φωνάξουν… «σκάνδαλο!», μόνο και μόνο επειδή η κυβέρνηση δουλεύει, προλαβαίνει προθεσμίες και αξιοποιεί ευρωπαϊκά εργαλεία με σχέδιο – όχι με συνθήματα.
Ο κ. Χαρίτσης κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ότι «μοιράζει χρήμα», ξεχνώντας προφανώς ότι δεν μιλάμε για καμία προεκλογική επιταγή, αλλά για αξιοποίηση κοινοτικών πόρων μέσω του Κοινωνικού Κλιματικού Ταμείου.
Μιλάει για «πυραμίδες διαφθοράς» ένας άνθρωπος που ανήκε στην κυβέρνηση των «διορισμών από το παράθυρο», των τηλεοπτικών αδειών με τους «γνωστούς-άγνωστους» και των περίφημων αδιαφανών κονδυλίων ΜΚΟ. Όλα αυτά, φυσικά, τα έχει ξεχάσει. Τώρα, μάλιστα, (ξανά) θυμήθηκε ότι «η Δεξιά δεν αλλάζει», σε μια προσπάθεια να δραπετεύσει από τη σκληρή πραγματικότητα: ούτε εμπιστοσύνη εμπνέει, ούτε σοβαρότητα διαθέτει ο χώρος του.
Και φυσικά, για ακόμη μία φορά, η λέξη-φετίχ της αριστερής ρητορικής: «παραίτηση». Αλλά δεν είναι η κυβέρνηση αυτή που οφείλει να φύγει. Είναι η πολιτική φλυαρία χωρίς αντίκρισμα, η φαντασίωση της αντιπολίτευσης που νομίζει πως μια ανακοίνωση την ημέρα θα φέρει τις κάλπες πιο κοντά. Σαν τον γιατρό με το μήλο ένα πράγμα...
Η αλήθεια είναι απλή: η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα ζητήματα με θεσμικό τρόπο, με παρεμβάσεις και συγκεκριμένα μέτρα. Κι όσο κάποιοι φωνάζουν, τόσο επιβεβαιώνεται ότι το κυβερνητικό έργο παράγει αποτελέσματα. Ενοχλητικά γι’ αυτούς που δεν έχουν να παρουσιάσουν τίποτα άλλο πέρα από συνθήματα.
