Σε αυτή τη δήλωση προχώρησε ο ανεξάρτητος βουλευτής -κατόπιν της αποχώρησής του από τον ΣΥΡΙΖΑ- Αλέξης Χαρίτσης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ACTION 24, στους δημοσιογράφους Γιώργο Κακούση και Άννα Λιβαθυνού. Η συζήτηση αφορούσε το ιδεολογικό και πολιτικό περίγραμμα που θα έχει ο -υπό διαμόρφωση- νέος πολιτικός φορέας, τον οποίον καταρτίζουν οι 11 βουλευτές που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αλέξης Χαρίτσης υποστήριξε ότι ένας από τους λόγους που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη, είναι διότι «Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας χώρος που παρήγαγε πολιτική και το τελευταίο διάστημα βλέπουμε ότι χάνει την ιδεολογική του ταυτότητα, με όσα ακούσαμε περί ελληνικού ονείρου και νοικοκυραίου». Συνεπώς, ήδη έχουν αποκλείσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, τους οποίους διαχρονικά η Αριστερά αποκαλούσε υποτιμητικά, «νοικοκυραίους» και «κυρ-Παντελήδες».
Στην συνέχεια ο κύριος Χαρίτσης υποστήριξε ότι «βλέπουμε ένα συντηρητικό ρεύμα να κυριαρχεί σε όλη την Ευρώπη. Εμείς απέναντι σε αυτό, νομίζω ότι οφείλουμε να κάνουμε αυτό που -από την αντίστροφη αν θέλετε πλευρά- αυτό που είχε πει ο κύριος Βορίδης πρόσφατα "να τελειώνουμε με την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς" - έτσι δεν είχε πει; Εμείς λοιπόν από τη μεριά μας, ως δύναμη της Αριστεράς που θέλει να εκφράσει όλο τον προοδευτικό χώρο, έχουμε την ευθύνη να δώσουμε αυτή την ιδεολογική μάχη, για τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας: της οικονομίας, το μεταναστευτικό, των δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου, να δώσουμε τη μάχη από τη δική μας σκοπιά. Μια ιδεολογική μάχη, στην οποία πρέπει να βάλουμε τις δικές μας αξίες στο προσκήνιο».
Εύλογα λοιπόν κανείς συνάγει το συμπέρασμα, ότι στην πράξη, η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ απλώς περιχαρακώνει το -ιστορικά πρέπον- ποσοστό του 3% της Αριστεράς, σε έναν ξεχωριστό πολιτικό φορέα. Η τύχη του φαντάζει σχεδόν βέβαιη: ο πολιτικός αφανισμός. Συνεχίζει να εκπλήσσει, η πόσο καταστροφικά λάθος κάνει η (άκρο)Αριστερά την ανάλυση των πολιτικών γεγονότων, τα οποία έφεραν την άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Θεωρούν αυτοί οι «πεφωτισμένοι σαραντάρηδες», ότι η Ευρώπη στρέφεται στην Ακροδεξιά, επειδή πείστηκε με πολιτικά επιχειρήματα, όχι ότι είναι αντίδραση στα αποτελέσματα ακροαριστερών πολιτικών που εφάρμοσε η ίδια η Ευρώπη, όπως τότε το 2015 με το περιβόητο «refugees welcome». Το επιχείρημα που στρέφει τους Ευρωπαίους πολίτες προς την Ακροδεξιά, το τεκμηριώνουν οι ίδιοι οι λαθρομετανάστες, των οποίων την προκλητικότητα και εγκληματικότητα βιώνει κατά κύριο λόγο η μεσαία και η εργατική τάξη, ενώ ταυτόχρονα η Αριστερά του χαβιαριού, καταγγέλλει τα θύματα αυτής της εγκληματικότητας ως ρατσιστές, ναζί και ξενόφοβους, από την άνεση των προστατευμένων κατοικιών της και την αστυνομική συνοδεία της!
Η ειρωνεία είναι ότι η Αριστερά που αποστρέφεται τις θρησκείες και τους δογματισμούς, επιμένει με θρησκευτικό ζήλο στις καταστροφικές ιδεοληψίες της, τις οποίες αρνείται πεισματικά να αναλύσει με αντικειμενικότητα, ως προς τις συνέπειες που επιφέρουν όταν αυτές κάπου εφαρμοστούν. Με δυο λόγια, το «ευαγγέλιό» τους, δεν γίνεται να λέει κάτι λάθος. Αποκλείεται να «αρμενίζουν στραβά». Ο γιαλός είναι «στραβός». Τελεία, παύλα, παράγραφος! Για αυτό θα απαιτήσουν με ακόμα περισσότερη ζέση, αυτές τις πολιτικές που οι Ευρωπαίοι πολίτες αποστρέφονται, μέχρι τελικώς να τους γυρίσουν την πλάτη όλοι. Θα είναι ευχής έργον για την χώρα, να συνεχίσουν ακριβώς έτσι στο νέο τους εγχείρημα οι φερέλπιδες της Αριστεράς, διότι ο πολιτικός τους αφανισμός είναι βέβαιος. Ο Μάκης Βορίδης που επικαλέστηκε ο Αλέξης Χαρίτσης, ήδη γελάει «κάτω από τα μουστάκια του».
Η δήλωση Χαρίτση
Γιώργος Κακούσης: «Ανοιχτά σύνορα ή όχι, για τους πρόσφυγες;»
Αλέξης Χαρίτσης: «Νομίζω κύριε Κακούση, ένα ακόμα μάθημα το οποίο έχουμε πάρει από τις κρίσεις των τελευταίων χρόνων, είναι ότι λογικές εθνολαϊκιστικές, οι οποίες θεωρούν ότι τόσο σύνθετα ζητήματα όπως είναι το μεταναστευτικό -βλέπουμε τους πολέμους, βλέπουμε την κλιματική κρίση, βλέπουμε την εξαθλίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, ειδικά στον τρίτο κόσμο- ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν με τους φράχτες, ή μπορούν να αντιμετωπιστούν με κλειστά σύνορα, νομίζω ότι έχει αποδειχτεί απολύτως καταστροφική. Εμείς λέμε ότι χρειάζεται μια ρεαλιστική πολιτική, η οποία θα έχει και διόδους διέλευσης, η οποία θα προστατεύει την ανθρώπινη ζωή. Η ανθρώπινη ζωή είναι μια αυταξία, όποια κι αν είναι αυτή πρέπει να προστατεύεται. Και βεβαίως, θα πρέπει και η Ευρώπη σε αυτό το ζήτημα, να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της. Δεν μπορεί να εθελοτυφλεί».
