Δε θυμάμαι από πότε την αγαπώ, γιατί την αγαπούσα πριν γεννηθώ! Έφηβη ακόμη, όταν έκανα το πρώτο μου ταξίδι σε αυτήν, με μάγεψε η αύρα της μέσα στο άυλο συμπαντικό γίγνεσθαι.
Και ήρθαν έτσι οι συγκυρίες να ανεβαίνω για επαγγελματικές υποχρεώσεις όλο και πιο συχνά στον Βορρά και να γίνομαι αποδέκτης έμπρακτης εκτίμησης από τους ανθρώπους της πόλης αυτής.
Θεσσαλονίκη, μια πόλη μοναδική! Τι είναι αυτό που την κάνει αλήθεια μοναδική, κάποιοι θα αναρωτηθείτε. Σύμφωνα με μελέτη η απάντηση αναζητείται μέσα στα 500 χρόνια της νεότερης ιστορίας της. Η δική μου απάντηση είναι πως οι άνθρωποι που δεν είναι Θεσσαλονικείς, αλλά τους συνδέουν άρρηκτοι δεσμοί με την πόλη αυτή, θα σας αφηγηθούν τη δική τους μοναδική ιστορία, δίνοντας έμφαση στη φιλοξενία των ανθρώπων, το μορφωτικό τους επίπεδο, τα τοπόσημα της πόλης, την ιστορία της, την αυθεντικότητα και τον τρόπο διασκέδασης, όπου σε κάθε τσιπουράκι δε θα λείπει το καπνιστό σκουμπρί.
Σύμφωνα με τον Jan Morris η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη μοναδική, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας. Ένα εξαιρετικό βιβλίο για την Θεσσαλονίκη, ένα μεγαλειώδες έργο «η βιβλιογραφία μιας πόλης γεμάτη ψυχές και θεϊκούς χυμούς», είναι το βιβλίο του Mark Mazower «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ».
Μια πόλη που κάθε φορά στις περιπλανήσεις μου ανακαλύπτω κάτι το διαφορετικό και ξαναζώ θύμησες άλλων εποχών στην ιστορική πόλη, διανύοντας τα σοκάκια της περίφημης πλατείας Άθωνος, όπου ανήκει σε μια από τις παραδοσιακές γωνιές της Θεσσαλονίκης. Παρότι είναι μικρή, είναι πολύ ζωντανή η αγορά της με χίλια αρώματα και χρώματα, δημοφιλής για τα παραδοσιακά καφέ της, αλλά και τα γαστρονομικά εδέσματα στα ταβερνάκια της. Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης μεταξύ της οδού Αριστοτέλους και Αγίας Σοφίας. Μια πρωινή περιήγηση στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια της πλατείας Άθωνος θα σας δώσουν τη χαρά της ανακάλυψης πολλών μικρών παραδοσιακών καταστημάτων. Δε θα μπορούσα να μη κάνω μνία και για την οδό Ικτίνου, όπου έχει πεζοδρομηθεί πριν από 30 περίπου χρόνια και στην οποία είναι συγκεντρωμένα κάποια από τα πιο γνωστά καφέ της Θεσσαλονίκης, στέκι κυρίως φοιτητών της πόλης και όχι μόνο. Ειδικά αν βρεθείς στην Ικτίνου μόλις ανοίγουν τα καφέ το πρωί, έχει μια ηρεμία που θα σε αποζημιώσει αλλά και που αργά το βράδυ όταν φωτιστεί, θα σε χαλαρώσει.
Μια πόλη που οι άνθρωποι εκεί όσο κρύα κι αν είναι τον χειμώνα, τόσο αυτοί ζεσταίνουν τη καρδιά σου.
Αξίζει να αναφέρω μια και μίλησα πιο πάνω για το μορφωτικό επίπεδο των ανθρώπων, ότι το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης εντάσσεται μέσα στα καλύτερα πανεπιστήμια παγκοσμίως και συνυπογράφω σε αυτό ύστερα από μία μικρή έρευνα που έκανα τόσο με φοιτητές, αλλά συνομιλώντας και με κάποιους ακαδημαϊκούς που διδάσκουν στο Α.Π.Θ.
Τα βράδια, τα χιλιάδες χρωματιστά λαμπιόνια της πόλης, όπου καθρεφτίζονται στον Θερμαϊκό, ο Λευκός Πύργος και οι χρωματικές εναλλαγές φωτός στο εμβληματικό γλυπτό «Ομπρέλες» του Ζογγολόπουλου, αποζημιώνουν και τον πιο απαιτητικό οφθαλμό!
Είναι απλό, τελικά την αγαπώ, όχι τόσο για το φυσικό της κάλλος, αλλά για τους ανθρώπους της… Εσείς;
