Η διάσπαση είναι προ των πυλών. Είναι ίσως θέμα ημερών μετά τις διαγραφές, αν βάλει κάποιος ως ορόσημο τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου. Και το ερώτημα που τίθεται για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε πόσα κόμματα μπορεί να… τεμαχιστεί.
Ό,τι γίνει, θα γίνει άμεσα. Και αυτό προκειμένου να καταστεί εφικτή η συμμετοχή του όποιου νέου σχήματος προκύψει από την αναμενόμενη διάσπαση στις ευρωεκλογές. Γιατί; Όχι για να κάνει επίδειξη δύναμης, αλλά για να πιάσει, αν τα καταφέρει, ένα ποσοστό που θα επιτρέψει την ανάδειξη ευρωβουλευτή που αυτομάτως θα σημάνει και… χρηματοδότηση.
Αυτή είναι και η λέξη-κλειδί για τους εσωκομματικούς αντιπάλους του Στέφανου Κασσελάκη, ο οποίος -έχοντας την καρέκλα του προέδρου και τη σφραγίδα του κόμματος- κρατά και το κλειδί του χρηματοκιβωτίου στο οποίο φτάνει η… κρατική χρηματοδότηση. Θα ρωτήσει κανείς αν φτάνει για το σύστημα που έχει δημιουργηθεί και που βασιζόταν στη χρηματοδότηση ενός άλλου μεγαλύτερου σε ποσοστά και αριθμό βουλευτών κόμματος.
Η απάντηση είναι όχι, εξ ου και τα διάφορα προβλήματα με τα κομματικά ΜΜΕ αλλά και η γκρίνια στελεχών που βρέθηκαν να επιστρέφουν στο Δημόσιο ή ν' αναζητούν εργασία. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Το θέμα είναι πως η κρατική χρηματοδότηση επιτρέπει -αν μη τι άλλο- τη λειτουργία του συστήματος. Αυτοί που θα φύγουν δεν θα την έχουν και θα πρέπει να αναζητήσουν πόρους αλλού για να νοικιάσουν γραφεία και να τα στελεχώσουν κανονικά.
Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα αυτό δεν είναι αμελητέο. Δεν είναι όμως και το μοναδικό. Διότι κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς θα γίνει αν προκύψει η διάσπαση. Θα προκύψει ένας ακόμη… ΣΥΡΙΖΑ; Ή μήπως θα προκύψουν δύο ακόμη. Τι θα κάνει άραγε η Έφη Αχτσιόγλου; Θα παραμείνει αναμένοντας να… φύγει ο Στέφανος Κασσελάκης ή θα κηρύξει τον δικό της ανένδοτο, έχοντας και μεγαλύτερο αριθμό υποστηρικτών και εκτός, κυρίως όμως εντός Κοινοβουλευτικής Ομάδας;
Η εξίσωση δεν είναι εύκολη. Και γι' αυτός ίσως κάποιοι μετρούν προσεκτικότερα τις επόμενες κινήσεις τους. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να σπάσει στα δύο αλλά και στα τρία με ό,τι αυτό σημαίνει για τον χώρο στον οποίο ήδη δραστηριοποιούνται και άλλα κόμματα, εντός και εκτός Βουλής, που κανείς δεν ξέρει κατά πόσο δύναται να… συνεργαστούν στο μέλλον, το μακρινό όμως.
Και ένα ακόμη ερώτημα που αφορά ένα άλλο κόμμα. Θα καταφέρει το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη να καρπωθεί οφέλη από τι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ ή θα συνεχίσει να κινείται μέσα από την ψυχοφθόρα διαδικασία της ανόδου των ποσοστών με ρυθμό της τάξεως του 0,5%, άντε το πολύ 1%. Διότι τα στοιχεία των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν τα λες και… αισιόδοξα.
