Δεν ξέρω αν φταίει η δική μου ευαισθησία απέναντι σε κάθε μορφής ρατσισμό ή η αδυναμία μερίδας Κυπρίων πολιτικών να αντιληφθούν την ανάγκη περαιτέρω ενίσχυσης και όχι αποδόμησης της αμυντικής συνεργασίας Ισραήλ-Κύπρου.
Της Κρινιώς Καλογερίδου*
Να αντιληφθούν την αλήθεια του λόγου του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος χαρακτήρισε προ μηνών – σε συνάντησή του με τον Κύπριο Πρόεδρο Νίκο Χριστοδουλίδη – ως σταθερή και υποσχόμενη τη συμμαχία Κύπρου-Ισραήλ.
Κάτι οφθαλμοφανές σε όσους διαθέτουν στοιχειώδη διορατικότητα και δεν κατατρύχονται από αντισημιτικά σύνδρομα, όπως τα προ πενταετίας εκδηλωθέντα φιλοναζιστικά κρούσματα δίπλα από την κεντρική είσοδο του Εβραϊκού νεκροταφείου Αθηνών και τα επί των ημερών μας θλιβερά παράγωγά τους στην Κύπρο.
«Ο εχθρός του εχθρού μου είναι δυο φορές φίλος μου», λέει μια αρχαία παροιμία, υποδηλώνοντας το θεμιτό μιας συνεργασίας ενάντια σε έναν κοινό εχθρό. Πολύ περισσότερο όταν μας χωρίζουν κρουνοί αίματος και μια γενοκτονία (η γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων της Μικράς Ασίας: 1914-1922/'23) όχι με το Ισραήλ, αλλά με την Τουρκία.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου και η γεωπολιτική πρόκληση με αφορμή την εξόρυξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, προκαλεί ανησυχίες στην Τουρκία, καθώς εδραιώνεται η στρατηγική συμμαχία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μόνο κακό κάνουν στο εθνικό θέμα της Κύπρου οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί που δεν καταδικάζουν τα κρούσματα αντισημιτικών συνθημάτων και μάλιστα μέμφονται τον υπουργό Εσωτερικών της Κύπρου Κωνσταντίνο Ιωάννου επειδή ικανοποίησε το αίτημα του Ισραηλινού ομολόγου του για παρέμβαση.
Κι αυτό δεν έχει να κάνει με «παραβίαση κυριαρχικών εξουσιών», αλλά με το δίκαιο της πάταξης φαινομένων αντισημιτισμού και παραγωγής ρητορικής μίσους. Μιας ρητορικής που αναβιώνει τα πογκρόμ κατά των Εβραίων και επιβεβαιώνει τη θεωρία των δύο άκρων που είχε αναφέρει ο Αντώνης Σαμαράς.
Ακραίοι της αριστεροδεξιάς αντιμετωπίζουν εχθρικά ακόμα και τουρίστες από το Ισραήλ, στο όνομα της αιμάσσουσας Γάζας. Της Γάζας που χρειάστηκε δύο χρόνια για να καλέσει ο Μαχμούντ Αμπάς τη Χαμάς να καταθέσει τα όπλα, καταδικάζοντας τις επιθέσεις της στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Η αντισημιτική διάθεση της Αριστεράς σε Ελλάδα και Κύπρο προκαλεί θυμηδία, με πρόφαση την ιδεολογία του Νετανιάχου, λες και οι συμμαχίες συνάπτονται με βάση πολιτικές πεποιθήσεις και όχι κοινά συμφέροντα.
Ας θυμηθούμε ότι ο «εθνικιστής» Ιωάννης Μεταξάς είπε το ΟΧΙ στον Άξονα, εντάσσοντας την Ελλάδα στη Δυτική Συμμαχία.
Η επιλεκτική μνήμη μερικών, που αγνοούν το Ολοκαύτωμα και την απειλή της Τουρκίας κατά του Ελληνισμού, είναι καταδικαστέα. Δεν τη δικαιολογούν ούτε τα πισωγυρίσματα στη δεκαετία του ’80 με τις σχέσεις Ανδρέα Παπανδρέου-Γιασέρ Αραφάτ, ούτε τα όνειρα επενδύσεων από τον αραβικό κόσμο.
Τελικά, οι σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης περιορίστηκαν σε ρητορική, αφού οι Παλαιστίνιοι δεν είχαν τίποτα να προσφέρουν.
Καλή η ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα, αλλά η συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ δεν πρέπει να υπονομευθεί από αντισημιτισμό και ιδεοληψίες.
Η πάταξη του αντισημιτισμού δεν πλήττει την κυριαρχία της Κύπρου, αντιθέτως η ανοχή σε νεοναζιστικές συμπεριφορές είναι που καταρρακώνει την εθνική αξιοπρέπεια.
Σήμερα, με τις συζητήσεις για την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους (ήδη 156 χώρες έχουν προχωρήσει συμβολικά), η Ελλάδα οφείλει να περιμένει τις εξελίξεις και τη στάση του Ισραήλ, το οποίο με τον Νετανιάχου και τη στήριξη του Αμερικανού Προέδρου απορρίπτει κατηγορηματικά την αναγνώριση.
Η στάση μας πρέπει να διαμορφωθεί μόνο αφού διασφαλιστεί η επιβίωση του Ισραήλ, που παραμένει στρατηγικός σύμμαχος. Γιατί οι ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις και οι φονταμενταλιστές γείτονές του εξακολουθούν να επιδιώκουν την εξάλειψή του.
*Η Κρινιώ Καλογερίδου είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.
