Χθες έκανα ένα λάθος, και καλό θα ήταν όλοι εμείς που δημοσιολογούμε, να έχουμε το θάρρος τα λάθη μας να τα ομολογούμε δημόσια. Χθες έγραψα ένα άρθρο με τον τίτλο «Ζητείται αντιπολίτευση», αλλά μετά και τα χθεσινά γεγονότα στο ΑΤΤΙΚΟΝ, κατάλαβα πως η αντιπολίτευση -όχι η επιθυμητή και η υγιής που δε βρίσκεται ούτε αυτή εντός του κοινοβουλίου-, συναντάται σε κάθε σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας, και ναι, θα χρησιμοποιήσω πολύ συνειδητά τη λέξη σκοτεινή, και ας έχουν οι πρωταγωνιστές της σοβαρές αντιρρήσεις.
Γιατί, τί άλλο πέρα από σκοτεινή θα μπορούσε να είναι η αντιπολίτευση στα έργα, και μάλιστα όχι σε τυχαία έργα, αλλά στα εγκαίνια ενός ολοκαίνουργιου τμήματος επειγόντων περιστατικών, και ναι, μπορεί να γίνει και χειρότερο, η αντιπολίτευση σε μια νέα μονάδα για ογκολογικούς ασθενείς.
Και διερωτώμαι, πόσος φανατισμός, πόση απόγνωση και πόση απανθρωπιά, μπορεί να κυριεύσει ένα άτομο, ώστε να το οδηγήσει να κάνει αντιπολίτευση σε έργα -στην κυριολεξία- ζωής, σε έργα που θα προσφέρουν απλόχερα, αξιοπρεπείς και ανθρώπινες συνθήκες στη μεγαλύτερη μάχη των ογκολογικών ασθενών, στη μάχη για τη ζωή τους;
Χθες ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, βρέθηκαν στο ΑΤΤΙΚΟΝ στα εγκαίνια των νέων χώρων, οι οποίοι θα έχουν πλέον τις υποδομές να πολλαπλασιάσουν τη δυναμική τους και να εξυπηρετούν ταχύτερα μεγαλύτερο όγκο ασθενών, και αντί να τελεστεί μια γιορτή, επιτήδιοι δημιούργησαν επεισόδια προσπαθώντας να αμαυρώσουν την επιτυχημένη ανασυγκρότηση του νοσοκομείου.
Δεν είναι κρίμα, είναι ντροπή, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά. Τα ίδια έγιναν και το Σεπτέμβριο στη Σύρο στα εγκαίνια και πάλι της νέας ογκολογικής, της μονάδας δηλαδή που απάλλαξε τους ανθρώπους που κάνουν χημειοθεραπείες από την επώδυνη μετακίνηση τους στην Αθήνα.
Το ΕΣΥ αλλάζει και αυτό κάποιους τους πονά τόσο πολύ, που στην προσπάθεια τους να κάνουν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, τυφλωμένοι από το μίσος τους, καταντούν να κάνουν αντιπολίτευση στους ίδιους τους ασθενείς.
Δεν έχει παρακάτω, πραγματικά δεν έχει.
