Η εξαφάνιση από το προσκήνιο του… ξυλολίου, της… θερμοβαρικής βόμβας και των θεωριών συνωμοσίας επαναφέρουν στην πραγματικότητα τη συζήτηση γύρω από την εθνική τραγωδία των Τεμπών και τα αίτια αυτής. Επαναφέρουν όμως και μια κανονικότητα στο πολιτικό προσκήνιο που αναδεικνύει και το μείζονος σημασίας πρόβλημά του.
Τα αίτια της τραγωδίας πρέπει να αναζητηθούν μέχρι τέλους και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Όχι να στηθούν λαϊκά δικαστήρια προκειμένου να χτιστούν πολιτικές καριέρες. Το έργο αυτό το είδαμε και οι παραστάσεις του 2015 είχαν τα γνωστά για τη χώρα –δυσμενή– αποτελέσματα. Όπως είδαμε και παραστάσεις ανάλογες με αυτήν που επιχειρήθηκε να στηθεί τη Δευτέρα το βράδυ στον Ιανό από όλους όσοι εκφράζουν τα… δημοκρατικά τους συναισθήματα με τον πλέον φασιστικό τρόπο.
Η επαναφορά της κανονικότητας, λοιπόν, έρχεται να αναδείξει τα κενά που υπάρχουν στην αντιπολίτευση, που έχει επαναπαυθεί στην τακτική των –άναρθρων κραυγών και των ψιθύρων-συνωμοσιών–, μέσω της οποίας επιχειρεί να ασκήσει τον ρόλο της.
Βρισκόμαστε έτσι μπροστά στο ίδιο έργο: μια κυβέρνηση που παράγει αποτελέσματα και κόμματα που διαγκωνίζονται για το ποιος θα καταγγείλει περισσότερο και δυνατότερα την κυβέρνηση με ατάκες και τσιτάτα που προκαλούν ενίοτε και χλευαστικές αντιδράσεις ακόμη και από τους ψηφοφόρους τους.
Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν την κατάσταση. Όχι τόσο σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση, που δείχνει να ανακάμπτει σταδιακά έχοντας απέναντί της τα προβλήματα των πολιτών στην κρίση των οποίων θα τεθεί στο τέλος της θητείας της, αλλά τα κόμματα της αντιπολίτευσης που αδυνατούν να ξεκολλήσουν από τις χαμηλές τους πτήσεις.
Το double score της ΝΔ από τον δεύτερο είναι ενδεικτικό της κατάστασης. Το θέμα είναι ότι ζητείται αντιπολίτευση. Το ερώτημα είναι τι αντιπολίτευση. Διότι αν είναι όπως αυτή που υπάρχει τα τελευταία χρόνια και κυρίως τους τελευταίους μήνες, τότε τα μηνύματα των πολιτών μάλλον δεν λαμβάνονται από τους παραλήπτες.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
