Φανταστείτε σε κάποια εκδήλωση για τα Τέμπη –σε μερικές έχουν ακουστεί σημεία και τέρατα– να έμπαιναν δεκάδες άτομα με στόχο να... κράξουν τους ομιλητές, ή να εκφοβίσουν τους παρευρισκόμενους, ή να διακόψουν την εκδήλωση. Να επιβάλουν, με απλά λόγια, ένα κλίμα τρομοκρατίας, με στόχο να εμποδίσουν την ελευθερία του λόγου ή το να ακολουθήσουν αντίστοιχες εκδηλώσεις.
Είμαι βέβαιος ότι τα... προοδευτικά κόμματα της χώρας θα ήταν στα κάγκελα και θα κατηγορούσαν τους «φασίστες» που το επιχείρησαν. Το ίδιο θα συνέβαινε και στα media που κόπτονται για τα δημοκρατικά μας δικαιώματα και την ελευθερία του λόγου και του Τύπου.
Τα γράφω αυτά γιατί όπως πληροφορήθηκα, στον Ιανό διοργανώθηκε εκδήλωση, χωρίς... ξυλόλια, χαμένα βαγόνια και άλλα τινά, με θέμα «Η πολιτική τυμβωρυχία των Τεμπών», με ομιλητές τους Δημήτρη Γαλλή, Γιώργο Καραμπελιά και Κώστα Στούπα. Εκεί, λοιπόν, εμφανίστηκαν οι γνωστοί-άγνωστοι και επιχείρησαν να διακόψουν την εκδήλωση, να αποδοκιμάσουν τους ομιλητές και να επιβάλουν τον νόμο της... σιωπής.
Επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που οι... προοδευτικές δυνάμεις κάνουν επίδειξη δύναμης, αναρωτιέμαι ως πότε αυτό θα γίνεται ανεκτό από την πολιτεία. Ως πότε το καθεστώς τρομοκρατίας θα συνεχίσει να καλύπτεται από κόμματα και από κατά τα άλλα προοδευτικά media.
Διότι ο σταλινισμός μπορεί να «πέθανε» στη γενέτειρά του, αλλά με κάποιον τρόπο παραμένει ζωντανός και ανεκτός στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία. Χωρίς μάλιστα κανείς να ενοχλείται και ουδείς διαμαρτύρεται για να μην τους κόψουν την «πιστοποίηση» προοδευτικότητας. Αλλά με τη σιωπή και τη μη καταδίκη αυτών των φαινομένων εκτρέφουμε για άλλη μια φορά το τέρας. Είτε αυτό είναι από την άκρα Δεξιά, είτε από την άκρα Αριστερά, είτε από τους κάθε λογής δήθεν αντισυστημικούς.
