Μια πρώτη διαπίστωση από τις ομιλίες του επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, εξαιρουμένης της εκτός διάγνωσης ομιλίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, είναι ότι και οι δύο παρουσιάζουν έντονα συμπτώματα αντι-μητσοτακικής ψύχωσης. Κάποιες αναφορές τους στο πρόσωπο του πρωθυπουργού παραπέμπουν και σε υστερία, αλλά μια και στη συγκεκριμένη πάθηση δεν εντοπίζεται το οργανικό αίτιο, θα σταθούμε στην ψύχωση που εμφανώς εκδηλώνουν στην παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τόσο ο Σωκράτης Φάμελλος όσο και ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν κατάφεραν, για πολλοστή φορά, να τοποθετηθούν με συγκεκριμένες προτάσεις έναντι του νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης για τον νέο δικαστικό χάρτη. Αντί προτάσεων, ακούσαμε τον «καημό» του ενός και τον «πόνο» του άλλου. Αλλά δεν ακούσαμε το παραμικρό για το γεγονός ότι οι «προοδευτικές» κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησαν να νομοθετήσουν μια κατ’ εξοχήν εμβληματική μεταρρύθμιση που θα συντομεύσει την απόδοση δικαιοσύνης μέσα από τον εξορθολογισμό του εθνικού δικαστικού χάρτη. Και ενοχλούνται γιατί αυτό που έγινε επί Ελευθερίου Βενιζέλου γίνεται με κυβέρνηση τη Νέα Δημοκρατία και πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Στο ερώτημα εάν υπάρχει θεραπεία για την περίπτωσή τους, η απάντηση είναι «ναι»: οι κάλπες.
