Παρακολούθησα τον Αλέξη Χαρίτση στο Action, πρόεδρο της Νέας (κατ’ ευφημισμό) Αριστεράς να επιβεβαιώνει δια της παρουσίας του το λόγο για τον οποίο το κόμμα του είναι εκεί που είναι. Κάπου μεταξύ πάτου και… άντε γεια. Δεν ξέρω γιατί σοβαρές εκπομπές όπως είναι η εκπομπή «Πίσω από τις Γραμμές» μας πάνε πίσω σ’ ένα παρελθόν όπου ο Αλέξης Χαρίτσης ήταν μεταξύ εκείνων που έφεραν τη χώρα στο χειρότερο σημείο της μεταπολιτευτικής ιστορίας της. Εκτός κι αν σκέφθηκαν να το διασκεδάσουν λόγω τριωδίου.
Δεν θα μπω στην ουσία των λεγομένων του μια και ο λόγος του δεν διέφερε σε τίποτα από τον αντίστοιχο του Παύλου Πολάκη και της… «αποπλέουσας» Ζωής Κωνσταντοπούλου. Με εντυπωσιάζει όμως το γεγονός ότι αυτός και όσοι είναι μαζί του δεν έχουν συναίσθηση ότι η εποχή τους έχει ξεπεράσει, και ότι δεν θα ξέραμε ότι υπάρχουν εφόσον οι υπεύθυνοι των εκπομπών δεν τους καλούσαν (δεν θέλω να πιστέψω από λύπηση) μπας και τους κρατούσαν «ζωντανούς». Επαναλαμβάνω δεν θα σχολιάσω το μένος που έδειξε κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, τα περί δημιουργίας Λαϊκού Μετώπου για να φύγει η κυβέρνηση και διάφορες τέτοιες ιστορίες που θυμίζουν… ξερόλες μπάρμπες της εποχής του διχασμού.
Και το κερασάκι στη τούρτα, στην ίδια εκπομπή, ο Νικόλας Φαραντούρης ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αντί να καταδικάσει ευθέως την αήθη συμπεριφορά του συναδέλφου του ευρωβουλευτή Νίκου Παππά απάντησε ως γνήσιος συριζαίος ότι δεν θα… επιτρέψει στον εαυτό του να εκτραπεί η συζήτηση από το μεγάλο θέμα που ενδιαφέρει το κόμμα του. Σε ελεύθερη μετάφραση, πως θα επιβιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω των συλλαλητηρίων.
Και κάτι τελευταίο, που δεν περιμέναμε και μας απογοήτευσε. Η εμφάνιση του Παύλου Χρηστίδη που μόλις προήχθη σε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο από τον Νίκο Ανδρουλάκη έγινε… πασοκάρα παλιάς κοπής.
Καληνύχτα σας και καλή τύχη…
Easy Writer
