Μπορεί το καλοκαίρι να θεωρείται νεκρή περίοδος για την πολιτική ζωή, όμως στις 10 Αυγούστου θα δούμε –ξανά– το γνωστό θέατρο του παραλόγου: ομάδες «αλληλέγγυων», μέλη του BDS Greece, φοιτητικοί σύλλογοι, συλλογικότητες και μέτωπα της Ακρας Αριστεράς οργανώνουν συγκεντρώσεις ενάντια στο Ισραήλ, δήθεν στο όνομα των «δικαιωμάτων των Παλαιστινίων». Μια ακόμα κακοστημένη παράσταση ηθικού καθωσπρεπισμού, πίσω από την οποία κρύβεται ένα καλά δικτυωμένο, διεθνές και υπόγεια χρηματοδοτούμενο δίκτυο προπαγάνδας με σαφείς στόχους: τη δαιμονοποίηση του Ισραήλ και την εξοικείωση της κοινής γνώμης με αντισημιτικά αφηγήματα, ντυμένα με δήθεν «προοδευτικό» μανδύα.
Το κίνημα BDS (Boycott, Divestment, Sanctions – Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων, Κυρώσεις) δεν είναι απλώς μια παλαιστινιακή πρωτοβουλία: είναι μια συστηματική, συντονισμένη προσπάθεια διεθνούς απονομιμοποίησης του Ισραήλ, με αιχμή τον πολιτιστικό, ακαδημαϊκό και οικονομικό αποκλεισμό. Δημιουργήθηκε το 2005 από οργανώσεις της παλαιστινιακής κοινωνίας –πολλές από τις οποίες έχουν γνωστούς δεσμούς με τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η Χαμάς– και έκτοτε επεκτάθηκε σε δεκάδες χώρες, με μοχλό πίεσης αριστερές ΜΚΟ, φοιτητικά κινήματα και πολιτικά μορφώματα.
Στην Ελλάδα, η BDS Greece εμφανίζεται ως «ανεξάρτητη συλλογικότητα» που δρα «ειρηνικά» και «χωρίς ρατσισμό». Μόνο που το περιεχόμενο των δράσεών της και η ρητορική της θυμίζουν περισσότερο επαναστατικό κίνημα παρά ανθρωπιστική πρωτοβουλία. Κάνει λόγο για «απαρτχάιντ», «εποικισμό», «κατοχή», αναπαράγοντας την τοξική γλώσσα της Χαμάς, της οποίας οι ηγέτες συχνά μιλούν ανοιχτά για «κατάργηση του κράτους του Ισραήλ».
Εδώ και καιρό, οι θέσεις του BDS υιοθετούνται –άλλοτε φανερά και άλλοτε ύπουλα– από συγκεκριμένα κόμματα της Αριστεράς. Το ΜέΡΑ25, χωρίς περιστροφές, στηρίζει ενεργά τέτοιες πρωτοβουλίες, ενώ ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά και Πλεύση Ελευθερίας δεν κρύβουν τη συμπάθειά τους προς το παλαιστινιακό αφήγημα, επαναλαμβάνοντας κοινοβουλευτικά τις γνωστές κασέτες περί «κατοχής» και «γενοκτονίας».
Πρόκειται για ένα ετερόκλητο μείγμα ακτιβιστών, αυτόκλητων «ανθρωπιστών» και πολιτικών εκπροσώπων που μεταφέρουν τη ρητορική της Χαμάς στα έδρανα του Κοινοβουλίου. Είναι οι ίδιοι που σιωπούν όταν αθώοι Ισραηλινοί πολίτες δολοφονούνται σε στάσεις λεωφορείων ή όταν ρουκέτες εκτοξεύονται από τη Γάζα προς αστικά κέντρα. Γιατί η επιλεκτική ευαισθησία είναι το αγαπημένο τους εργαλείο.
Το ερώτημα είναι αυτονόητο: ποιος πληρώνει τον λογαριασμό; Σύμφωνα με διεθνείς πηγές, το BDS έχει άμεση ή έμμεση στήριξη από κυβερνητικούς μηχανισμούς του Κατάρ, της Τουρκίας και του Ιράν. Παράλληλα, ευρωπαϊκές ΜΚΟ που λαμβάνουν κρατικά ή κοινοτικά κονδύλια για «ανθρωπιστικό έργο», κατηγορούνται για διοχέτευση πόρων σε δράσεις με σαφή προπαγανδιστικό χαρακτήρα. Και όλα αυτά την ώρα που στη Δύση –και στη χώρα μας– δεν έχει βρεθεί ούτε ένας χρηματοδότης του BDS που να στηρίζει ταυτόχρονα το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει.
Η διαμάχη στη Λωρίδα της Γάζας δεν είναι μια «ισοβαρής σύγκρουση». Είναι μάχη μεταξύ δημοκρατίας και σκοταδισμού. Το Ισραήλ υπερασπίζεται την ύπαρξή του απέναντι σε οργανώσεις που δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμά του να υπάρχει. Και η Ελλάδα, μια χώρα με στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ, δεν μπορεί να παρακολουθεί αμέτοχη την εξάπλωση φωνών που ευθυγραμμίζονται με τα πιο ριζοσπαστικά, αντιδημοκρατικά και βίαια καθεστώτα της Μέσης Ανατολής.
Στις 10 Αυγούστου, η εικόνα δεν θα είναι απλώς μερικά πανό στην Πλατεία Συντάγματος και σε καμιά τριανταριά άλλες πόλεις. Θα είναι μια ακόμα δοκιμή αντοχών για το ελληνικό κράτος και τη φιλελεύθερη ταυτότητά του. Δεν είναι ανεκτό σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα να κυκλοφορούν ελεύθερα αφίσες με μηνύματα που αγγίζουν τα όρια του αντισημιτισμού. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει «δημόσιος λόγος» που να εξισώνει ένα δημοκρατικό κράτος με τους υποστηρικτές της τζιχάντ.
Η δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει από το Ισραήλ. Κινδυνεύει από τους θιασώτες της βίαιης επανάστασης που προσεύχονται να καεί ο κόσμος για να «δικαιωθούν» πολιτικά. Και η 10η Αυγούστου είναι μια καλή ευκαιρία να τους δείξουμε πως η Ελλάδα ξέρει να κρατά γραμμή: με τη δημοκρατία, με τους συμμάχους της, με το φως απέναντι στο σκοτάδι.
