Η απάντηση στο ερώτημα τι περιμένουμε από την αυριανή συνάντηση του Ντόναλντ Τραμπ με τον Βλαντίμιρ Πούτιν είναι συνάρτηση των αιτιών του πολέμου. Και… μικρών «λεπτομερειών», όπως αυτή της συνάντησης του Ρώσου προέδρου με τον Σι Τζινπίνγκ, που προηγήθηκε της εισβολής. Συνάντηση που κατέληξε σε διμερή συνθήκη συνεργασίας της Μόσχας με το Πεκίνο.
Εκ του αποτελέσματος η συνθήκη αποδείχθηκε «ιστορική» δεδομένου ότι η Κίνα υποστήριξε σιωπηρά τη στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία, αναγνωρίζοντας στη Ρωσία ότι «δικαιούται» να έχει «ζώνη επιρροής» στα δυτικοευρωπαϊκά σύνορά της.
Στο μυαλό του Πούτιν η Ουκρανία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της εθνικής ταυτότητας της Ρωσίας. Και όταν οι Ουκρανοί στράφηκαν το 2014 προς την ΕΕ και το ΝΑΤΟ –μετά μάλιστα την ανατροπή του προσκείμενου στο Κρεμλίνο προέδρου Γιανουκόβιτς– το Κρεμλίνο απάντησε στη Δύση με την προσάρτηση της Κριμαίας.
Προφανώς ο Ντόναλντ Τραμπ, αποβλέποντας στο Νόμπελ Ειρήνης, δεν θα έχει ιδιαίτερο πρόβλημα να τερματίσει τον πόλεμο αναγνωρίζοντας επίσημα την προσάρτηση από τη Ρωσία της χερσονήσου της Κριμαίας και ορισμένων εδαφών στο Ντονμπάς, στο Ντονέτσκ και το Λουχάνσκ.
Επί του ερωτήματος «τι περιμένουμε», η απάντηση είναι ότι στην Αλάσκα –και λόγω κλίματος– δύσκολα θα λιώσουν οι πάγοι μεταξύ του Τραμπ, του Πούτιν και της απούσας ΕΕ.
