Λένε πολλές φορές και καθ’ υπερβολή πως τα ετερώνυμα έλκονται, αλλά η σύμπλευση των δύο άκρων του πολιτικού φάσματος είναι, δυστυχώς, δεδομένη και συχνά επαναλαμβανόμενη τα τελευταία χρόνια. Αφορμή γι’ αυτήν τη θλιβερή διαπίστωση γίνεται καθημερινά όλο και πιο έντονα η στάση που καταγράφουν τόσο οι ακροαριστεροί όσο και οι ακροδεξιοί απέναντι στα γεγονότα στη Γάζα και τη Μέση Ανατολή, όπου και οι δύο έχουν συλλήβδην βαφτίσει ως εχθρό και έχουν αποκηρύξει το Ισραήλ, ενώ κόπτονται τάχα για τους Παλαιστίνιους και κλείνουν τα αυτιά και τα μάτια στις φρικαλεότητες και στην τρομοκρατία της Χαμάς.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Εσχάτως φτάνουν στο σημείο ν’ αμφισβητήσουν προς υποστήριξη των Παλαιστινίων ακόμη και το δικαίωμα της ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ, καταφεύγοντας σε έναν άνευ προηγουμένου αντισημιτισμό και τη δαιμονοποίηση του εβραϊκού λαού. Η οποία μάλιστα ουδεμία σχέση έχει με τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις των τελευταίων δεκαετιών που αφορούν το Ισραήλ και τον υποτιθέμενο έλεγχο από το λόμπι του σε όλο τον κόσμο.
Πολύ περισσότερο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι διάφορες εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης επιτείνουν τη σύγχυση και αυτή τη θλιβερή κατάσταση, επιτρέποντας στα άκρα και στις αντιλήψεις ή στους ισχυρισμούς τους να κυριαρχούν στη δημόσια σφαίρα.
Κι αν έως τώρα η παραδοσιακή Αριστερά και κυρίως η Άκρα Αριστερά είχε υιοθετήσει αντισιωνιστικές τάσεις που συνδέονται με τις αντιιμπεριαλιστικές αντιλήψεις της, συνδέοντας έτσι το Ισραήλ και το κράτος του με την καταπίεση, τον ρατσισμό και τον αποικιοκρατισμό, μιλώντας άκριτα για «κράτος δολοφόνων» ή «ιμπεριαλιστικό καθεστώς» που θύμα του έχει τους Παλαιστινίους, τώρα έρχεται και η Ακροδεξιά, που εκκινεί μεν από διαφορετική αφετηρία, αλλά καταλήγει στην ίδια στάση και συμπεριφορά απέναντι στο Ισραήλ και στους Εβραίους.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να πληθαίνουν και τα περιστατικά κατά τα οποία Εβραίοι καλλιτέχνες, συγγραφείς, επιστήμονες ή ακόμη και… τουρίστες γίνονται συστηματικός στόχος επιθέσεων από ακροαριστερούς και ακροδεξιούς κύκλους, οι οποίοι τους θεωρούν «ανεπιθύμητους» αποκλειστικά και μόνο λόγω της καταγωγής τους.
Ένα πολύ χαρακτηριστικό περιστατικό ήταν αυτό που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, όπου η εκδήλωση που είχε προγραμματιστεί από την ισραηλινή πρεσβεία και είχε κεντρικό ομιλητή έναν Ισραηλινό συγγραφέα, που είχε αντιταχθεί μάλιστα στην πολιτική που ακολουθεί στη Μέση Ανατολή ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, ματαιώθηκε ύστερα από «παρέμβαση» αυτών των ετερόκλητων δυνάμεων.
Αντισυστημικός μανδύας
Η εικόνα αυτή κυριαρχεί και στις διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών ή σε όσα διημείφθησαν με αφορμή το πλοίο που υποτίθεται ότι μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα και εν τέλει συνελήφθη από τις ισραηλινές δυνάμεις και δεν προσέγγισε τις ακτές. Ακροαριστεροί και ακροδεξιοί, φορώντας έναν τάχα αντισυστημικό μανδύα, διαδηλώνουν χέρι-χέρι υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης και κατά του Ισραήλ, ωστόσο αγνοούν ή εξωραΐζουν τις βίαιες και τρομοκρατικές πρακτικές της Χαμάς.
Γι’ αυτούς δεν πρόκειται για μία τρομοκρατική οργάνωση, αλλά για μία οργάνωση που έχει τον ίδιο σκοπό μ’ αυτούς και δεν είναι άλλος από την «απελευθέρωση» της Παλαιστίνης, αγνοώντας ωστόσο επιδεικτικά ότι οι συνθήκες υπό τις οποίες διαβιούν οι αποκλεισμένοι άμαχοι Παλαιστίνιοι πλέον στη Λωρίδα της Γάζας τούς έχουν στρέψει ξεκάθαρα και κατά της οργάνωσης και των πρακτικών που ακολουθεί, εκτιμώντας ότι δεν νοιάζεται για την ειρήνη.
Στην πραγματικότητα, όμως, το μόνο που υπερασπίζονται από κοινού αυτές οι δυνάμεις είναι τη μισαλλοδοξία και τον φανατισμό και φαντάζει εξοργιστικό το γεγονός πως φτάνουν ακόμη και να δικαιολογήσουν τις τρομοκρατικές ενέργειες της Χαμάς από τις οποίες ξεκίνησε η σύγκρουση με το Ισραήλ. Δαιμονοποιούν τον εβραϊκό λαό, τον οποίο ταυτίζουν άκριτα με την πολιτική ηγεσία και εν τέλει το μόνο που κατορθώνουν είναι να δυναμιτίζουν τα θεμέλια της δημοκρατίας, της λογικής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από μόνοι τους με τις επιλογές τους, πιασμένοι μάλιστα χέρι χέρι από το ένα άκρο… ως το άλλο.
