Η άρνηση των αγροτοσυνδικαλιστών να συναντηθούν με τον πρωθυπουργό, απαιτώντας εκ των προτέρων δεσμεύσεις επί των διεκδικήσεων που απέστειλαν δίκην τελεσιγράφου, εκτός από δηλωτική των προθέσεών τους να θεωρηθεί υπαίτια του αδιεξόδου η κυβέρνηση, είναι εξόχως υπονομευτική. Στρέφεται εναντίον της πλειοψηφίας των αγροτών που δικαίως ζητεί λύση στα ζωτικής σημασίας προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Το διεκδικητικό πλαίσιο αναμφίβολα έχει σοβαρά αιτήματα που η κυβέρνηση οφείλει στο μέτρο του δυνατού να τα ικανοποιήσει, αλλά έχει και αιτήματα που είναι εκτός πραγματικότητας. Είναι άδικο να «τσουβαλιάσουμε» τον αγώνα τους, αλλά και παράλογο οι εκπρόσωποί τους να απαιτούν από τον πρωθυπουργό να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους πριν τον συναντήσουν και τα συζητήσουν!
Δεν νοείται διάλογος δι' αλληλογραφίας, ακόμα κι αν ο διάλογος είναι προσχηματικός όπως υποστηρίζουν οι αγροτοσυνδικαλιστές. Αλλά, αν υποθέσουμε ότι ευσταθεί το επιχείρημα που προβάλλουν, γιατί χάνουν μια μοναδική ευκαιρία να προσέλθουν στον διάλογο και να εκθέσουν την κυβέρνηση;
Προφανώς γιατί ο αρχικός αυθορμητισμός των αγροτικών κινητοποιήσεων καπελώθηκε από δυνάμεις που επιδιώκουν να φθάσει η αντιπαράθεση με την κυβέρνηση στα άκρα. Μια τέτοια εξέλιξη θα αποβεί σε βάρος των αγροτών, της κοινωνίας και της οικονομίας.
