Μια φράση του Αμερικανού νομπελίστα συγγραφέα Ουίλιαμ Φόκνερ περιγράφει την εικόνα της αντιπολίτευσης, όπως αυτή αποτυπώνεται κάθε φορά που ένα γεγονός δοκιμάζει δίκην ψυχολογικού πειράματος τα εξαρτημένα αντανακλαστικά της.
Το δίλημμα που είχε θέσει στον εαυτό του ο συγγραφέας ήταν ότι εάν είχε να διαλέξει ανάμεσα στη θλίψη και στο τίποτα, θα διάλεγε τη θλίψη. Η αντιπολίτευση ανάμεσα στη θλίψη και στο τίποτα υποχρεωτικά διαλέγει τη θλίψη γιατί το «τίποτα» δεν είναι επιλέξιμο αφ’ ης στιγμής το «τίποτα» μετουσιώνεται σε πρόταση.
Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η αντιπολίτευση είναι θλιβερή, αλλά ότι με τις θλιβερές πρακτικές που μετέρχεται επιχειρεί να παρουσιάσει την Ελλάδα με πλερέζες. Το θέαμα των τεθλιμμένων περιοδευόντων στα μπλόκα αρχηγών της αντιπολίτευσης δεν είναι πρωτοφανές. Αλλά επειδή το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν κυβερνήσει με μπλόκα, επικρίνοντας αυτή τη μορφή διαμαρτυρίας η παρουσία τους στερείται σοβαρότητας.
Κι αν για τους αρχηγούς της αριστερής αντιπολίτευσης η παρουσία τους ενέχει μορφή εργασιοθεραπείας, για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνει να είναι απολύτως προσαρμοσμένη στο μέγεθός του, έτσι όπως αυτό καταγράφεται στα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ. Εν κατακλείδι, τα μπλόκα καταδεικνύουν το «κοκομπλόκο» (cock-block) της αντιπολίτευσης.
