Αν δεν ήταν τραγικό, θα ήταν φάρσα. Ο άλλοτε υπουργός Εθνικής Άμυνας και συγκυβερνήτης του Αλέξη Τσίπρα, ο Πάνος Καμμένος, ακούγεται σε ηχητικό ντοκουμέντο να «καθαρίζει» εκλογές μητροπολιτών παρέα με την… Κίμπερλι. Ναι, σωστά διαβάσατε. Ο άνθρωπος που είχε στα χέρια του τα κλειδιά της άμυνας της χώρας, συνομιλεί με κατηγορούμενο για την «κρητική μαφία» και υπόσχεται ότι «ελέγχει απόλυτα τον αμερικανικό παράγοντα». Η ίδια άνεση με την οποία μοίραζε υποσχέσεις, την ίδια εποχή που διακήρυσσε ότι θα κρατάει τον Αλέξη Τσίπρα υπό έλεγχο και θα τον μάθει… να γράφει με το δεξί. Και το μόνο που κατάφερε ήταν να υπογράψει ο Τσίπρας τη Συμφωνία των Πρεσπών… με το δεξί.
Έτσι, η πολιτική ζωή της χώρας εκφυλίζεται σε φτηνό θέατρο σκιών. Ο Καμμένος εμφανίζεται ως μεσίτης εξουσίας, προσφέροντας «εγγυήσεις» για την εύνοια των Αμερικανών λες και μοιράζει γραμμάτια. Ένας πρώην υπουργός που μιλούσε σαν να κινεί νήματα πίσω από κουρτίνες, με την ίδια ευκολία που υπόσχεται κάποιος ένα ρουσφέτι της σειράς.
Όμως η ιστορία δεν τελειώνει στον Καμμένο. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ποιος τον έκανε υπουργό και συγκυβερνήτη. Ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτός που σήμερα επιχειρεί ένα επιθετικό rebranding. Ο άνθρωπος που θέλει να εμφανιστεί ξανά ως «σοβαρή εναλλακτική», την ώρα που επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα δουλεύουν υπερωρίες για να τον ξαναφέρουν στο προσκήνιο. Σαν να μη συνέβη τίποτα. Σαν να μη συγκυβέρνησε με τον άνθρωπο που μιλούσε για «Κίμπερλι» και δεσποτάδες στα Χανιά.
Η μνήμη, όμως, δεν πρέπει να έχει επιλεκτική αμνησία. Ο Καμμένος δεν ήταν τυχαίος. Ήταν ο εταίρος, ο άνθρωπος που κρατούσε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όρθια. Ο σύντροφος στα έδρανα και στα Προεδρικά Μέγαρα. Η εικόνα του σήμερα είναι το απόσταγμα της τότε πολιτικής επιλογής.
«Άγιο είχαμε» που αυτό το δίδυμο δεν κράτησε περισσότερο. Γιατί κάθε μέρα παραμονής του στην εξουσία ήταν μια νέα υποβάθμιση των θεσμών. Αντί για σοβαρή διακυβέρνηση, ζήσαμε μια παράσταση πολιτικής φαντασμαγορίας, όπου ο ένας υποδυόταν τον πρωθυπουργό της «πρώτης φοράς Αριστεράς» και ο άλλος τον σερίφη που «καθαρίζει» με τους ισχυρούς. Και όμως, αυτοί οι άνθρωποι είχαν το τιμόνι της χώρας στα χέρια τους. Αυτό είναι το πραγματικό σκάνδαλο.
