Κάποιοι, ευτυχώς όχι όλοι, ευτυχώς ούτε καν οι περισσότεροι, θυμήθηκαν τον Λεωνίδα Κύρκο εκεί στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ-Κασσελάκης ή για να μην παρεξηγηθεί ο πρόεδρος Στέφανος της Ελλάδας, Κασσελάκης-ΣΥΡΙΖΑ. Άρχισαν να κάνουν αναρτήσεις για το ήθος του, για την ηγετική του φυσιογνωμία. Έλεος, σύντροφοι, αφήστε τον ήσυχο.
Αφορμή για τα… σχόλια των συντρόφων η συμπλήρωση 13 χρόνων από τον θάνατό του την 28η Αυγούστου του 2011. Πέθανε έχοντας κατασταλάξει για την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ πριν καν δει όσα έγιναν μετά τον θανατό του. Είχε ήδη επικρίνει συμπεριφορές και στάσεις, όπως για παράδειγμα εκείνο το πρωτοσέλιδο της «Αυγής» με αφορμή το κάψιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου τον Δεκέμβριο του 2008 από τους μπαχαλάκηδες που ο ΣΥΡΙΖΑ, Συνασπισμός τότε, στήριξε.
Έζησε για να δει την αρχική μετάλλαξη του κόμματος, κυρίως όμως των ιδεών που ο ίδιος υπηρέτησε. Συμφωνούσε ή διαφωνούσε κανείς μαζί του, ένα ήταν το κοινό συμπέρασμα: ήταν ένας έντιμος άνθρωπος, υποστηρικτής της ευρωπαϊκής αριστεράς και όχι της παλαβής αριστεράς. Είναι δεδομένο ότι αν ήξερε τι τύχη θα είχε το κόμμα του θα το είχε διαλύσει πολλά χρόνια πριν.
Και όμως οι… σύντροφοι, που έχουν μετατρέψει τον λαϊκισμό και την τοξικότητα σε ιδεολογία βγαίνουν να τον επικαλεστούν. Αν τους άκουγε θα είχε γυρίσει πίσω, θα είχε πάρει την γκλίτσα του άλλου του συντρόφου του Χαρίλαου Φλωράκη (ΚΚΕ αυτός, μην ξεχνιόμαστε) και θα τους κυνηγούσε.
Διότι τι σχέση έχει αυτό το συνονθύλευμα του Αλέξη Τσίπρα και το τσίρκο του ΣΥΡΙΖΑ που έχει γίνει περίγελος των πάντων με τον Λεωνίδα Κύρκο. Τι σχέση έχει με τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη; Τι σχέση έχει με ανθρώπους της διανόησης της Αριστεράς που, κύριοι με όλη τη σημασία της λέξης, αντιμετώπιζαν την πολιτική με τρόπο που τους κατέταξε σε μια άλλη κατηγορία.
Πώς μπορεί κάποιος να επικαλείται τον Λεωνίδα Κύρκο όταν έχει συμπεριφερθεί όπως έχει συμπεριφερθεί. Όταν το μοναδικό του όπλο είναι ένα πληκτρολόγιο γεμάτα γράμματα που σχηματίζουν μόνο ύβρεις και απειλές.
Όχι, δεν εξιδανικεύουμε τον Λεωνίδα Κύρκο. Είχε και τα στραβά του. Ούτε φυσικά ασπαζόμαστε την ιδεολογία του. Είχε όμως ιδεολογία. Μπορούσες να συμφωνήσεις, μπορούσες και να διαφωνήσεις. Κυρίως όμως είχε ήθος. Κάτι που είναι παντελώς άγνωστο σε όσους χρίστηκαν διάδοχοί του.
Οπότε αφήστε τον ήσυχο, σύντροφοι. Όπου και αν είναι, καλά θα είναι…
