Για τα αδέρφια Αντετοκούνμπο νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα. Η τεράστια προβολή του Γιάννη τα τελευταία χρόνια, η πετυχημένη πορεία των υπολοίπων, η ταινία για τη ζωή τους, οι συνεντεύξεις, οι αφηγήσεις. Όλα κομμάτια που συνθέτουν ένα παζλ που νομίζεις ότι συμπλήρωσες. Και όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Τα τέσσερα αδέρφια βρέθηκαν για πρώτη φορά μαζί στη σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για να μιλήσουν -περιέργως- όχι για μπάσκετ!

Οι αθλητικές τους επιδόσεις είναι άλλωστε δεδομένες, όπως και τα εντυπωσιακά τους συμβόλαια. Αυτό που ήρθαν οι Αντετοκούνμπο να μας πουν ήταν για τη ζωή τους. Την κοινή τους ζωή. Τα αστεία τους, τα πειράγματα μεταξύ τους, τη σχέση τους με την Ελλάδα, με τους γονείς τους ακόμα και με τη… μαγειρική. Η βραδιά άλλωστε δεν είναι ένα ακόμα σόου από αυτά που έχουν μάθει να δίνουν στο γήπεδο, ήταν μια κατάθεση ψυχής από αυτές που σπάνια δίνουν αθλητές τέτοιου βεληνεκούς.

Ο Γιάννης, ο Θανάσης, ο Κώστας και ο Άλεξ Αντετοκούνμπο άφησαν στην άκρη τα σκριν και τα σουτ, αν και δύο μπάλες υπήρχαν στο σαλόνι που στήθηκε στη σκηνή του Νιάρχος για χάρη τους, και έπιασαν το γαϊτανάκι της ζωής τους. Με «ενορχηστρωτή» τον Θανάση που έχει εμπειρία σε αυτόν τον ρόλο απάντησαν σε όλα, γέλασαν με την ψυχή τους και μας αποκάλυψαν ότι μπορεί ο Γιάννης να είναι ο πιο… μαμάκιας, αλλά η μαμά Βερόνικα για τον βενιαμίν Άλεξ ανησυχεί πάντα.

Ο Γιάννης μίλησε ανοιχτά για την ανάγκη του να επιστρέψει στην Αθήνα και στα Σεπόλια. Όχι απλώς για να μείνει, αλλά για να συμβάλει ουσιαστικά στην αλλαγή. Για να ενισχύσει παιδιά που μεγαλώνουν σε συνθήκες παρόμοιες με τις δικές του. «Κάθε φορά που σκέφτομαι τι μπορούμε να κάνουμε, η σκέψη μου πάει εκεί», είπε, με φωνή σταθερή και βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Ο Θανάσης αναφέρθηκε στο όραμά του: το όνομα του Charles Antetokounmpo να σημαίνει κάτι για πολλούς ανθρώπους, όχι επειδή ήταν ο πατέρας τους, αλλά επειδή ενέπνευσε μια νέα κουλτούρα προσφοράς. Όπως αποκάλυψε, η ταινία για τη ζωή τους τον συγκλόνισε τόσο, που δεν κατάφερε να κοιμηθεί για δύο νύχτες. «Ήταν σαν να είδα τη ζωή μου να περνά μπροστά από τα μάτια μου», είπε με ειλικρίνεια.

Ο Κώστας και ο Άλεξ, από την άλλη, μίλησαν με χιούμορ και απλότητα. Ο μικρότερος της οικογένειας εξομολογήθηκε πως δεν ξεκίνησε το μπάσκετ για να τους μοιάσει, αλλά για να είναι κοντά τους — ακόμα κι αν τελικά επέλεγε να γίνει... δικηγόρος.

Στις… ειδήσεις της βραδιάς είναι σίγουρο ότι και οι τέσσερις ονειρεύονται μια μέρα να επιστρέψουν στην πρώτη τους αγάπη, τον Φιλαθλητικό, για να τον ανεβάσουν στην πρώτη κατηγορία.

Η εκδήλωση «Bigger than Basketball», που οργανώθηκε με κεντρικό άξονα το Charles Antetokounmpo Family Foundation (CAFF), το ίδρυμα που φέρει το όνομα του πατέρα τους και αντικατοπτρίζει τις αξίες με τις οποίες μεγάλωσαν: ενσυναίσθηση, αλληλεγγύη, πίστη στη δύναμη της κοινότητας, έκλεισε με μια μεγάλη έκπληξη.

Ο Νίκος Γκάλης ανέβηκε στη σκηνή, χωρίς να το γνωρίζουν ο Γιάννης, ο Κώστας και ο Άλεξ και σήκωσε -στην κυριολεξία- το θέατρο στο πόδι. Μίλησε για αρκετή ώρα με τα αδέρφια, θυμήθηκε στιγμές από την καριέρα του και τους έδωσε την πιο σημαντική συμβουλή. «Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα πηδάει πιο ψηλά από εσένα, που θα τρέχει πιο γρήγορα και που ο Θεός θα του έχει δώσει το ίδιο ταλέντο. Αλλά τα πάντα είναι μέσα στο μυαλό: πόσο αποφασισμένος είσαι, πόσο δουλεύεις, πόσο δεν έχεις ψευδαισθήσεις, ούτε στο "high" ούτε στο "low"».

Η συγκίνηση των τεσσάρων στα λόγια του... παλιού, η αγκαλιά τους στο τέλος της βραδιάς και τα δακρυσμένα μάτια του κοινού όταν φώναζαν ρυθμικά το όνομα του Γκάλη από τις κερκίδες θα μας μείνουν αξέχαστα. Άλλωστε οι μεγάλες αγάπες δεν ξεχνιούνται!

Φεύγοντας από το Νιάρχος όμως μια φράση του Γιάννη έμεινε χαραγμένη στο μυαλό μου. Όταν μιλούσαν για την ταινία που αφορούσε στη ζωή τους ο Γιάννης με ραγισμένη φωνή τη χαρακτήρισε μια «light εκδοχή της ιστορίας τους». Και αυτό ήταν και η βραδιά που απολαύσαμε χθες. Μια πολύ ευχάριστη, καλοστημένη, συγκινητική σε πολλά σημεία, στιλιζαρισμένη και όσο γίνεται πιο ειλικρινής καταγραφή της ζωής τους. Την ανηφόρα όμως που χρειάστηκε να ανέβουν για να φτάσουν από τα Σεπόλια στην κορυφή του ΝΒΑ θα την ξέρουν μόνο εκείνοι.