Μια ενδιαφέρουσα οπτική για τη συμπάθεια που επιδεικνύει η Άνγκελα Μέρκελ στον Αλέξη Τσίπρα μέσα από το βιβλίο της, έδωσε ο Ανδρέας Λοβέρδος, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο ACTION 24. Κληθείς να σχολιάσει την αδυναμία που δείχνει η Άνγκελα Μέρκελ στον Αλέξη Τσίπρα μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της, ο κύριος Λοβέρδος είπε ότι είναι «δικαίωμά της να έχει καλή εντύπωση για τον κύριο Τσίπρα -δεν μπορούμε να της πούμε να μην έχει- και να γοητεύεται». Στην ερώτηση της δημοσιογράφου, τι την έκανε να τον συμπαθήσει, ο κύριος Λοβέρδος είπε «το γεγονός ότι είχε υποψιαστεί ότι θα λυθεί το "Μακεδονικό", το λεγόμενο. Απόλυτο ρόλο έχει παίξει, σε αυτά που μας λέει τώρα. Αυτό έπαιξε τον κύριο ρόλο. Δεν ξέρω τι έχουν συζητήσει πριν τη συμφωνία των πρεσπών, αλλά γνωρίζω πάρα πολύ καλά από το παρελθόν, την ευαισθησία που είχαν οι Γερμανοί για τη διάλυση της Γιουκοσλαβίας και την τύχη της Σλοβενίας και της Σλοβακίας. Ο Γκένσερ -ο τότε υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας, που ήταν ο κήρυκας αυτής της πορείας, δεν λέω καλώς, ή κακώς-, και στη συνέχεια η κυρία Μέρκελ με τα θέματα των Σκοπίων -της λεγομένης σήμερα Βορείου Μακεδονίας-, η διαθεσιμότητα του κυρίου Τσίπρα να λύσει το θέμα και η τελική συμφωνία (έπαιξε καθοριστικό ρόλο)».
Πράγματι, η ανάλυση του κυρίου Λοβέρδου είναι ορθή. Η Γερμανία από τα τέλη του 1980 ήθελε διακαώς να «ξεμπερδεύουν» με τα κομμουνιστικά καθεστώτα, ενώ στον Χάνς-Ντίτριχ Γκένσερ πιστώνεται μεγάλο μερίδιο από την επανένωση της Γερμανίας. Όπως σωστά είπε ο κύριος Λοβέρδος, ο Χανς-Ντίτριχ Γκένσερ έπαιξε καθοριστικό ρόλο και στην αναγνώριση στην -πρόωρη- αναγνώριση της Σλοβενίας και της Κροατίας, από τη Γερμανία. Εκείνο που αξίζει να κρατήσει κανείς, είναι ότι η Γερμανία έκανε -κι ενδεχομένως ακόμη κάνει- εξωτερική πολιτική, υπό το πρίσμα των δικών της εσωτερικών τραυμάτων, αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες που μπορεί να έχουν αυτές οι πολιτικές, στα ενδιαφερόμενα μέρη.
Η συμπάθεια στον Τσίπρα προκύπτει από τις Πρέσπες
Ο κύριος Λοβέρδος επέμεινε στο σκεπτικό του, λέγοντας ότι «η συμπάθεια στον τότε πρωθυπουργό, προκύπτει από τις Πρέσπες. Εγώ όμως εκτιμώ -και το έχω πει πάρα πολλές φορές αυτό- ότι η διαθεσιμότητα της τότε κυβέρνησης και του τότε πρωθυπουργού, να δώσει μια λύση σε αυτό το λεγόμενο θέμα των Σκοπίων, ήταν αυτό το οποίο έχει προκαλέσει και την τελική της θετική γνώμη, για τον κύριο Τσίπρα». Στην πραγματικότητα, ο κύριος Λοβέρδος απλώς λέει εκείνο που σκέπτονται όλοι όσοι δεν είναι ΣΥΡΙΖΑίοι - μιας και οι τελευταίοι πανηγυρίζουν την αναγνώρηση του πειθήνιου Αλέξη Τσίπρα, από την Άνγκελα Μέρκελ. Ο μεγαλύτερος «yesman» που πέρασε ποτέ από το Μέγαρο Μαξίμου, δεν μπορούσε να μην έχει μια θέση στην καρδιά της κυρίας Μέρκελ, αφού δεν της χάλασε ούτε ένα χατίρι. Και αυτό δεν αφορά μόνο τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά ολόκληρη την πορεία του ως ο μεγαλύτερος μνημονιακός «μερκελιστής».
