Η πρώτη επίθεση εναντίον του Ιωάννη Παλαιοκρασσά έγινε στις 2 Οκτωβρίου 1984, στο Διδυμότειχο, όπου είχε μεταβεί να μιλήσει σε εκδήλωση της Νέας Δημοκρατίας. Τότε, είχε παγιδευτεί με τέσσερις βόμβες το ξενοδοχείο «ΠΛΩΤΙΝΗ». Τρεις εκ των εκρηκτικών μηχανισμών εξερράγησαν, με αποτέλεσμα μεγάλες υλικές ζημίες. Η δεύτερη ήταν με ρουκέτα από την ακροαριστερή τρομοκρατική οργάνωση «17Ν», στην Αθήνα, στις 14 Ιουλίου 1992 και στοίχισε τη ζωή στον Θάνο Αξαρλιάν. Στη δεύτερη επίθεση εναντίον του, ο Ιωάννης Παλαιοκρασσάς τραυματίστηκε ελαφρά.
Ηταν θρησκευόμενος και στενός φίλος του αρχιεπισκόπου Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιου. Στο συλλυπητήριο μήνυμά του τον Οκτώβριο του 2021, ο μακαριότατος είπε μεταξύ άλλων: «Ο Ιωάννης Παλαιοκρασσάς υπήρξε ένας άνθρωπος με σπάνια ποιότητα, γνήσιος, αυθεντικός, αληθινός, με πηγαία απλότητα και καλοσύνη. Ηταν ακέραιος, δίκαιος, πρότυπο οικογενειάρχη. Με την εκλεκτή σύζυγό του Ναταλία δημιούργησαν μια όμορφη οικογένεια. Ο Ιωάννης Παλαιοκρασσάς υπήρξε ιδιαίτερα δημιουργικός. Σε όσες θέσεις ανέλαβε, συχνά κορυφαίες, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, διακρίθηκε για την υπευθυνότητα, την πρωτοτυπία, τη δημιουργική σκέψη, τη συνέπεια και την αποτελεσματικότητα. Οι πολιτικές και οικονομικές δραστηριότητές του έχουν ήδη τονιστεί από πολλούς αρμόδιους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς. Και κάτι λιγότερο γνωστό: Υπήρξε πολύτιμος συνεργάτης σε πρωτοπόρα πνευματικά ανοίγματα, από τη νεανική μας ηλικία που γνωριζόμαστε έως τα ύστερα χρόνια μας… Ο αδελφικός φίλος Ιωάννης διακρινόταν για την εξαιρετική ευρύτητα που είχαν η σκέψις, τα ενδιαφέροντα και ο ορίζοντάς του. Ηταν άνθρωπος της οικουμένης. Εργάστηκε σε διάφορες περιοχές (Αγγλία, ΗΠΑ, Γκάνα, Ελλάδα, Βέλγιο), σε κορυφαίες θέσεις, εκπροσωπώντας με άψογο τρόπο την Ελλάδα και προσφέροντας τη σπάνια εμπειρία του και τη διορατική του κρίση. Δεν θέλει ιδιαίτερη προσπάθεια να διαπιστώσει κανείς ότι η πηγή της δυνάμεως και της καρποφορίας του βίου του υπήρξε η συνειδητή ορθόδοξη πίστη».
Ο Ιωάννης Παλαιοκρασσάς φρόντιζε πολύ τον συνάνθρωπο, αντικατοπτρίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την αλήθεια του θρησκευτικού του βιώματος. Ενα από τα έργα που άφησε πίσω του είναι «Λίλιαν Βουδούρη Ινστιτούτο Θεραπείας διά των Τεχνών», το οποίο λειτουργεί από το 2019 στο Μαρούσι. Ηταν όραμά του, το οποίο έλαβε σάρκα και οστά και βοηθά τα άτομα με νοητική στέρηση διά της μουσικοθεραπείας, της χοροθεραπείας και της εικαστικής θεραπείας να βελτιώσουν τις ικανότητές τους στην επικοινωνία.
Μια ζηλευτή πορεία
Το βιογραφικό του Ιωάννη Παλαιοκρασσά, ο οποίος έλκυε την καταγωγή του από την Ανδρο, είναι από τα πλουσιότερα πολιτικών που δραστηριοποιήθηκαν στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία. Διετέλεσε επίτροπος της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση (1993-1995), υπουργός Οικονομικών (1990-1992), υπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας (1992), υπουργός, αν. υπουργός και υφυπουργός Συντονισμού (1977-81), βουλευτής Επικρατείας (1978) και Κυκλάδων (1981, 1985, 1989 και 2004). Το 1990 «έτρεξε» με πολλή επιτυχία την προεκλογική εκστρατεία της ΝΔ. Στο υπουργείο Οικονομικών, κατάφερε τη διετία που βρισκόταν εκεί να δώσει ώθηση στην ελληνική οικονομία, πετυχαίνοντας πλεονάσματα και σταματώντας την κατρακύλα στην οποία την είχαν οδηγήσει οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου. Στο υπουργείο Συντονισμού, ο Ιωάννης Παλαιοκρασσάς συνεργάστηκε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και με τον Παναγή Παπαληγούρα.
Πολύ εντυπωσιακά είναι τα πεπραγμένα του Ιωάννη Παλαιοκρασσά στον ιδιωτικό τομέα: διευθυντής του Γραφείου Δοξιάδη στο Μίσιγκαν των ΗΠΑ (1963-1968), γενικός διευθυντής της ναυτιλιακής εταιρείας Windward Shipping Co Ltd. στη Βρετανία (1968-1970), γενικός διευθυντής της Τράπεζας Εργασίας (1974-1977) και πρόεδρος της εταιρείας SPECTRUM Financial Services S.A. (2000-2004), μεταξύ άλλων. Το 2004 τοποθετήθηκε από τον Κώστα Καραμανλή πρόεδρος στο ΔΣ της ΔΕΗ. Εκεί συγκρούστηκε και περίπου ενάμιση χρόνο μετά αποχώρησε. Από το 2006 μέχρι το θάνατό του τον Οκτώβριο του 2021, ήταν μέλος του ΔΣ στην εταιρεία WIND-TELLAS, ενώ από το 2007 ως το 2021 ήταν πρόεδρος του Ιδρύματος «Λίλιαν Βουδούρη» και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ).
Ηταν πολυγραφότατος. Το βιβλίο του «Για ένα νέο πρότυπο ζωής» (Λιβάνης, Αθήνα 2009) συζητήθηκε πολύ. Επιμελήθηκε την έκδοση (συλλογικό έργο) «Μπροστά από την εποχή της - Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας 1990-1993» του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης» (Εστία, Αθήνα 2013), ενώ συμμετείχε στη συλλογική έκδοση που επιμελήθηκε ο Αναστάσης Παπαληγούρας «Η πρόκληση του 1992 – Η Ελλάς στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά» (Εστία, 1989).
