«Δεν ακούγεστε, μια ντουντούκα για την κυρία Κωνσταντοπούλου», είχε πει ο πρόεδρος της Βουλής, Κωνσταντίνος Τασούλας, μετά τις διακοπές της στην ομιλία του πρωθυπουργού στη συζήτηση πρότασης μομφής της αντιπολίτευσης, τον περασμένο Μάρτιο. Και ακούστηκε να λέει μάλιστα «δεν παλεύεται αυτό». Oντως. Μετά τις απανωτές «τριβές» στη Βουλή με πολλούς, ήρθαν και άλλα κεφάλαια στην –ακτιβιστική– αντιπαράθεση της Ζωής Κωνσταντοπούλου με όλους και με όλα. Η πρώην πρόεδρος της Βουλής και αρχηγός της Πλεύσης Ελευθερίας έχει ανεβάσει εδώ και καιρό και πάλι τους τόνους. Και το κάνει παντού· μέσα στη Βουλή και εκτός, προκαλώντας μάλιστα ως δικηγόρος τη Δικαιοσύνη. Της ασκήθηκε δίωξη που ήρθε –όπως προβλέπεται λόγω βουλευτικής ιδιότητας– στη Βουλή και ήρθη η ασυλία της με 225 ναι και 57 κατά, προκειμένου εκείνη να λογοδοτήσει για ό,τι κατηγορείται.
Τι είχε γίνει: ως συνήγορος σε εκδίκαση στο Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου μπήκε μπροστά σε πρόεδρο δικαστηρίου και εισαγγελέα, όταν αποχωρούσαν από την αίθουσα, μετά από μια μάλλον επεισοδιακή εκδίκαση και πλέον κατηγορείται για διατάραξη δικαστικών συνεδριάσεων κατ’ εξακολούθηση αλλά και για αθέμιτη επιρροή σε δικαστικούς λειτουργούς. Καιρός ήταν, λένε πολλοί από τον χώρο της πολιτικής, που έχουν φτάσει στα όριά τους με την εργαλειοποίηση κάθε ευκαιρίας που παρέχεται στην πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας εκ μέρους της, για δημιουργία θορύβου και εντυπώσεων. Η ίδια συναίνεσε στην άρση, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι «ομολογουμένως αισθάνομαι μεγάλη τιμή γιατί στοχοποιούμαι με αίτημα άρσης της ασυλίας για την υπερασπιστική μου δράση, για την κοινωνική δικηγορία, την οποία επιτελώ από την πρώτη ημέρα που έγινα δικηγόρος, για την ακτιβιστική μου δράση και για τη σταθερή τοποθέτησή μου στην πλευρά των πολιτών, στην πλευρά των κοινωνικών κινημάτων, στην πλευρά του δικαίου και στην πλευρά των ανθρώπων απέναντι στις εξουσίες».
Η Πλεύση Ελευθερίας ερμηνεύει τη συμπεριφορά της Ζωής Κωνσταντοπούλου ως «κοινωνική δράση». Και αναδεικνύεται και πάλι αυτό που λέγεται –βάσιμα– εδώ και καιρό, πως για την Αριστερά οι λέξεις έχουν χάσει εντελώς το νόημά τους. Δεν αξίζει καν να μπούμε στη λογική να αναλύσουμε ποια είναι τα όρια της όποιας «κοινωνικής δράσης», όπως αποκαλούνται από την Πλεύση Ελευθερίας οι όποιες υπερβολές της ηγεσίας της. Η Δημοκρατία μας τα προσδιορίζει αυτά με ακρίβεια και ουδείς είναι υπεράνω των νόμων. Τώρα, η πρώην πρόεδρος της Βουλής ζητά από τους άλλους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης τη δημιουργία άτυπου Συμβουλίου Αντιπολίτευσης. Τι ιδεολογικοπολιτικό κοκτέιλ θα είναι τούτο, έστω κι αν περιοριστεί στα κόμματα της Αριστεράς!
Αξέχαστες εικόνες
Η ιστορία δεν συνηγορεί γενικότερα υπέρ της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Από τις «θεατράλε» εκκλήσεις για βοήθεια από την ντουντούκα, περάσαμε στη –με αυταρχικά χαρακτηριστικά– προεδρία της στη Βουλή, με την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους και τον «αθέμιτο, παράνομο και επονείδιστο χαρακτήρα του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης του Αυγούστου 2015» και στην υψωμένη γροθιά πάνω από τον Αγνωστο Στρατιώτη λίγο πριν το διχαστικό δημοψήφισμα. «Στομάχι να έχω, όλα θα τα ζήσω», είχε πει μήνες πριν ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς, λέγοντας στη Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Δεν θα με λογοκρίνετε εσείς, κυρία πρόεδρε». Ελάχιστοι είναι αυτοί στη χώρα που θυμούνται το κλίμα των ημερών αυτών και δεν ριγούν από τρόμο, είναι η αλήθεια. Τι ζήσαμε! Ριζοσπαστισμός για τον ριζοσπαστισμό από την Αριστερά, που παραλίγο να διαλύσει τα πάντα και να οδηγήσει την πατρίδα στον γκρεμό. Οπου οδηγεί τώρα τη Γαλλία ο φίλος της Ζωής Κωνσταντοπούλου, Ζαν-Λικ Μελανσόν, γκρεμίζοντας μαζί με τη Μαρίν Λεπέν την κυβέρνηση Μπαρνιέ. Οπως και να ’χει, όλοι ανεξαιρέτως κρινόμαστε από τον κόσμο· αυτό δεν πρέπει να ξεχνά καμία και κανείς.
Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας είχε δώσει την εντύπωση ότι θα αναπροσάρμοζε τη στρατηγική της που την είχε φέρει «απέναντι» στον Τύπο. Τα γεμάτα ένταση συμβάντα ήταν πολλά. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε καταστεί για ένα διάστημα πιο συζητήσιμη, πιο διαλλακτική και αυτό το αντιληφθήκαμε όλοι όσοι τη φιλοξενήσαμε σε τηλεοπτικά στούντιο. Ομως αυτό δεν διήρκεσε πολύ· η Ζωή Κωνσταντοπούλου φαίνεται ότι πήγαινε κόντρα στη δική της ακτιβιστική προδιάθεση και δεν το άντεξε για πολύ. Μπορεί να υπηρετήσει με πιο κόσμιο τρόπο τις ιδέες της, όσο ριζοσπαστικές και αν είναι αυτές; Αυτό πρέπει εκείνη να το απαντήσει με τον τρόπο της.
