Την απελπισία των κομμάτων της αντιπολίτευσης και μόνο καταδεικνύουν οι αγωνιώδεις προσπάθειες των στελεχών τους –μηδέ των αρχηγών τους εξαιρουμένων– να επιμένουν σε ψέματα και τυμβωρυχίες με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών. Είναι δε άκρως εντυπωσιακό το γεγονός ότι τη στιγμή που εγκαλούν μονότονα πια την κυβέρνηση για «μονταζιέρα» με αφορμή τις συνομιλίες του σταθμάρχη και των στελεχών του ΟΣΕ το βράδυ του τραγικού δυστυχήματος έχει πάρει φωτιά η... δική τους «μονταζιέρα» για να στηρίξουν, τάχα, τις αιτιάσεις τους κατά της κυβέρνησης και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Η επιμονή σε δήθεν γεγονότα που έχουν διαψευστεί από την πραγματικότητα, όπως το περίφημο «μπάζωμα» του σημείου της τραγωδίας, αλλά και η υιοθέτηση θεωριών συνωμοσίας για το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας και την έκρηξη που ακολούθησε τη σύγκρουση παρασύροντας στο θάνατο τους 57 επιβάτες του μοιραίου Intercity είναι ασφαλώς δύο χαρακτηριστικά δείγματα της φθηνής και ανεύθυνης πολιτικής που ακολουθούν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.
Τα δύο αυτά κόμματα αρνούνται να συνειδητοποιήσουν ότι η υπόθεση βρίσκεται ούτως ή άλλως στη Δικαιοσύνη, η οποία θα κληθεί να αποφανθεί για το τι πραγματικά συνέβη εκείνο το μοιραίο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023 και ποιος ήταν πραγματικά υπεύθυνος, αντί να στήνονται λαϊκά δικαστήρια χάριν εντυπώσεων και προς άγραν ψήφων. Οπως, δηλαδή, συμβαίνει και με τις διάφορες εκδηλώσεις στις οποίες συμμετέχουν συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας, όπου όλως τυχαίως φιγουράρουν μαζί τους (ευρω)βουλευτές της αντιπολίτευσης...
Φαντάζει, ωστόσο, εξοργιστικό το γεγονός ότι τόσο από την πλευρά της Κουμουνδούρου όσο και από αυτήν της Χαριλάου Τρικούπη οι κατηγορίες αυτές γενικεύονται και συνοδεύονται από αιτιάσεις για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα, ενώ τα τελευταία 24ωρα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ –με πρώτο τον Παύλο Πολάκη, προφανώς όχι τυχαία– επικαλούνται ως αυθεντία την Ευρωπαία εισαγγελέα Λάουρα Κοβέσι και τους αόριστους έως αυθαίρετους ισχυρισμούς της για τον τρόπο με τον οποίο η Δικαιοσύνη στη χώρα μας προσεγγίζει τη διερεύνηση της υπόθεσης των Τεμπών, παρότι δημοσίως η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ιωάννα Κλάπα και συλλογικά, διά του οργάνου που τους εκπροσωπεί, οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί διέψευσαν την Ευρωπαία συνάδελφό τους και ουσιαστικά κατέρριψαν και τα δήθεν επιχειρήματα του Παύλου Πολάκη και των συντρόφων του για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα.
Στυγνή εργαλειοποίηση
Εξίσου εντυπωσιακό –όσο και θλιβερό– είναι το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ εξακολουθούν να επενδύουν πολιτικά σε αυτήν την τακτική, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι η τοξικότητα που εκφράζουν αποδοκιμάστηκε και αποδοκιμάζεται από την πλειονότητα των πολιτών. Επιδιώκουν με τον τρόπο τους να στρέψουν το βλέμμα μακριά από την καθημερινότητα και όσα μικρά ή μεγάλα έργα γίνονται από την κυβέρνηση –έστω και με λάθη– και να παρουσιάσουν μια εικόνα καταστροφής. Να επιβάλλουν στην πολιτική ζωή και το διάλογο όρους διχασμού που παραπέμπουν στην προηγούμενη δεκαετία και τα όσα δραματικά έζησε η κοινωνία μας κατά την περίοδο των Μνημονίων και της οικονομικής κρίσης. Και δεν διστάζουν ασφαλώς γι’ αυτό να εργαλειοποιήσουν καταστάσεις, περιστάσεις ή ακόμη και τραγωδίες και τον πόνο των συγγενών και των οικείων των θυμάτων αυτών, όπως συμβαίνει με τα Τέμπη.
Μια πολιτική που, δυστυχώς, βασίζεται σε ψέματα και καταλήγει σε μια προεκλογική εκστρατεία εν όψει ευρωεκλογών στηριγμένη σε μια τραγωδία από την οποία συγκλονίστηκε όλη η Ελλάδα, ανεξάρτητα από το τι πιστεύει και τι ψηφίζει ο καθένας και η καθεμία. Εγκαλούν δε την κυβέρνηση για «συγκάλυψη», τη στιγμή που ο ίδιος ο πρωθυπουργός, από την πρώτη στιγμή, έθεσε ως στόχο της κυβέρνησης την επιτάχυνση των διαδικασιών για τη διερεύνηση των αιτίων του τραγικού δυστυχήματος και την απόδοση ευθυνών μέσα από την έρευνα της Δικαιοσύνης και μόνο. Η οποία θα πρέπει να αφεθεί να κάνει τη δουλειά της απερίσπαστη και σίγουρα όχι με... πιστολιές στον αέρα για το κράτος δικαίου και τους «στημένους» δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς. Αυτούς που κατηγορούσε δηλαδή και σε άλλες στιγμές ο (ίδιος) Παύλος Πολάκης, απειλώντας τους μάλιστα πως «τη δεύτερη φορά Αριστερά θα είναι αλλιώς». Προς το παρόν, ο «νέος» ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη δεν είναι αλλιώς, αφού πορεύεται με την ίδια τοξικότητα και επενδύει ξανά στο διχασμό και την καταστροφή.
