Από τις πρόσφατες τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών προκύπτει ότι οι διαφορές επί των προγραμματικών τους θέσεων, κυρίως σε ό,τι αυτές αφορούν στη Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μεγάλες: Γιατί σε ό,τι αυτές αφορούν νοοτροπίες και αντιλήψεις είναι χαοτικές. Περίπου αναμενόμενο με βάσει τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά στα οποία αντιπαρατίθεται διαχρονικά η φιλελεύθερη σκέψη με τη σοσιαλιστική.
Πλην όμως εδώ έχουμε κι ένα νέο δεδομένο που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής: μια αντιπολίτευση που κατά κύριο λόγο κλίνει προς τα αριστερά, αντί να ψάχνει το δρόμο για το μέλλον της χώρας, να ψάχνει το δρόμο για το σοσιαλισμό και τελικά να χάνεται γιατί άλλα δείχνει το GPS του κ. Τσίπρα, άλλα του κ. Ανδρουλάκη και άλλα του κ. Βαρουφάκη. Με εξαίρεση τον κ. Κουτσούμπα και το ΚΚΕ, που δεν χρησιμοποιούν τη σύγχρονη τεχνολογία και ξέρουν το δρόμο.
Ωστόσο, αυτό που χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα δεν είναι τα σημεία προγραμματικής σύγκλισης ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ, αλλά πώς θα κυβερνηθεί η χώρα επί τη βάσει των σημερινών αναγκών και όχι με το ποιος εκφράζει τον Ανδρέα Παπανδρέου και τις πολιτικές του. Το ίδιο θα λέγαμε εφόσον ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε ξεκάθαρη πρόταση διακυβέρνησης και πάσχιζε να μας πείσει ότι ακολουθεί τις πολιτικές του Κωνσταντίνου Καραμανλή ή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά: Η Ελλάδα χρειάζεται πρωθυπουργό και όχι ολόγραμμα πρωθυπουργού από το παρελθόν.
