Η σύγκριση μεταξύ Χαμάς και Ναζί, αν και συχνά αμφισβητείται, βασίζεται σε κάποια εμφανή χαρακτηριστικά: ακραία ιδεολογία μίσους και εμμονικού αντισημιτισμού, χρήση τρομοκρατίας ως στρατηγική, και αδιαφορία για την τύχη των αμάχων.
Την 7η Οκτωβρίου 2023, η Χαμάς εισέβαλε στο νότιο Ισραήλ σκοτώνοντας 1.200 άτομα, κυρίως νέους, βιάζοντας δεκάδες αμάχους και απαγάγοντας 250 ομήρους. Η θηριωδία αυτή επανέφερε στη μνήμη τον τρόμο των Ναζί κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, στα γκέτο και στα στρατόπεδα εξόντωσης, όπως το Άουσβιτς αλλά και σε ελληνικά χωριά, όπως τα Καλάβρυτα και το Δίστομο, που καταστράφηκαν ολοσχερώς.
Η ιδεολογική ομοιότητα είναι εμφανής: η Χαμάς, όπως και οι Ναζί, προωθεί έντονα αντισημιτική ρητορική. Το καταστατικό της Χαμάς, που δημοσιεύθηκε το 1988, καλεί ανοιχτά για την εξάλειψη του Ισραήλ και την καταστροφή των Εβραίων. Οι Ναζί, με την ίδια εμμονή, επιδίωξαν την ολοκληρωτική εξόντωση των Εβραίων, εφαρμόζοντας στρατιωτικό τρόμο και βία σε κατεχόμενες περιοχές.
Η Χαμάς χρησιμοποιεί επιθέσεις με ρουκέτες, βομβιστές αυτοκτονίας και δολοφονίες πολιτών ως στρατηγικό εργαλείο, αναπαράγοντας μια στρατηγική φόβου που παραπέμπει στις ναζιστικές μεθόδους καταστολής.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, για να κερδηθεί ο πόλεμος κατά του Χίτλερ, οι σύμμαχοι προχώρησαν σε μαζικούς στρατηγικούς βομβαρδισμούς γερμανικών πόλεων. Στη Δρέσδη, λόγου χάρη, καταστράφηκε πάνω από το 80% της πόλης και σκοτώθηκαν 25–35.000 άνθρωποι. Συνολικά, σχεδόν 1 εκατομμύριο άτομα έχασαν τη ζωή τους από τους βομβαρδισμούς. Οι ενέργειες αυτές δεν χαρακτηρίστηκαν γενοκτονία, καθώς ήταν μέρος στρατηγικού πολέμου κατά των Ναζί. Καμία ανθρωπιστική βοήθεια δεν χορηγήθηκε στις γερμανικές πόλεις, ενδεικτικό του ότι σε πολέμους κατά ολοκληρωτικών καθεστώτων η θνησιμότητα αμάχων αντιμετωπίζεται διαφορετικά.
Τα τελευταία χρόνια, αντίστοιχες δυσκολίες εμφανίζονται σε πολέμους κατά της τρομοκρατίας, όπως στο Αφγανιστάν ή τη Συρία, όπου στρατηγικές επιθέσεις εναντίον τρομοκρατικών στόχων προκάλεσαν θανάτους αμάχων. Ωστόσο, η διεθνής κατακραυγή συχνά εμφανίζεται άνιση ή μεροληπτική.
Στη Γάζα, η ισλαμιστική και τρομοκρατική Χαμάς τοποθετεί στρατιωτικές υποδομές σε πυκνοκατοικημένες περιοχές και χρησιμοποιεί πολίτες ως ανθρώπινες ασπίδες, δυσχεραίνοντας την ακριβή στόχευση στρατιωτικών στόχων από το Ισραήλ. Παράλληλα, απορρίπτει συχνά προτάσεις για απελευθέρωση των ομήρων, κατάπαυση του πυρός και ανθρωπιστική βοήθεια, επιτείνοντας την κρίση με χιλιάδες θύματα και εκτοπισμένα άτομα. Η ίδια η Γάζα μετατρέπεται έτσι σε πεδίο συνεχούς κινδύνου για τους αμάχους.
Η Χαμάς, που στηρίζεται από το Κατάρ, το Ιράν και την Τουρκία, αποτελεί ευρύτερη απειλή για την περιοχή, καθώς η εξωτερική στήριξη ενισχύει την ικανότητά της να διεξάγει επιθέσεις και να παρατείνει τον κύκλο βίας. Η στήριξη από κράτη που προωθούν ριζοσπαστικές πολιτικές περιπλέκει τις διπλωματικές προσπάθειες για ειρήνη ενώ η συνεχής στρατιωτική δραστηριότητα οδηγεί σε αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής και κλιμακώνει εντάσεις σε γειτονικές περιοχές, όπως το Αιγαίο και η Κύπρος.
Οι ενέργειες της Χαμάς, πέρα από το άμεσο στρατιωτικό πεδίο, έχουν σοβαρές ανθρωπιστικές συνέπειες για τους αμάχους της Γάζας, που πληρώνουν το τίμημα για τις πολιτικές της ηγεσίας, την οποία, βέβαια, οι ίδιοι ψήφισαν το 2006. Η σύγκριση με τους Ναζί δεν υπονοεί ταυτότητα μεταξύ των δύο, αλλά αναδεικνύει τον ίδιο μηχανισμό: η δύναμη της ακραίας, ριζοσπαστικής ιδεολογίας μπορεί να προκαλέσει μαζικό θάνατο, καταστροφή υποδομών και διαρκή τρόμο σε αθώους πληθυσμούς.
Είναι επιτακτική ανάγκη να βρεθεί λύση για να σταματήσουν οι μάχες και οι απώλειες, αλλά η ειρήνη με εκείνους που σπέρνουν τον τρόμο, όπως οι Ναζί, δεν μπορεί να υπάρξει.
