“Δεν θα καθόμουν να γράψω ούτε μισή αράδα για τις βρώμικες Αρβύλες τους. Έτσι και αλλιώς βρωμάνε εδώ και καιρό.
Δεν έχω ευτυχώς βάλει αποκωδικοποιητή, οπότε ούτε με ζάπινγκν δεν τους πετύχαινα στο χαζοκούτι. Τους έβρισκα πάντα χοντροκομμένους, ενδεδυμένους μ’ έναν 90s Κωστοπουλικό χιούμορ εντελώς χοντροκομμένο που έχει σαφώς και μια και δυο και και τρεις επιστρώσεις σεξισμού και χυδαιότητας. Η σάτιρά τους ήταν άγαρμπα φτιαγμένη με τα υλικά του επαρχιώτικου θράσους” τονίζει, μεταξύ άλλων, σε άρθρο της στο bovary.gr, η δημοσιογράφος Τζούλη Αγοράκη.
Αναλυτικά το άρθρο της Τ. Αγοράκη που δημοσιεύτηκε στο bovary.gr:
Μια πολύ βρώμικη Αρβύλα -Γεμάτη σεξισμό και χυδαιότητα
Δεν θα καθόμουν να γράψω ούτε μισή αράδα για τις βρώμικες Αρβύλες τους. Έτσι και αλλιώς βρωμάνε εδώ και καιρό.
Δεν έχω ευτυχώς βάλει αποκωδικοποιητή, οπότε ούτε με ζάπινγκν δεν τους πετύχαινα στο χαζοκούτι. Τους έβρισκα πάντα χοντροκομμένους, ενδεδυμένους μ’ έναν 90s Κωστοπουλικό χιούμορ εντελώς χοντροκομμένο που έχει σαφώς και μια και δυο και και τρεις επιστρώσεις σεξισμού και χυδαιότητας. Η σάτιρά τους ήταν άγαρμπα φτιαγμένη με τα υλικά του επαρχιώτικου θράσους.
Αυτή την αίσθηση μου έδιναν: ότι κατέβηκαν σε μας τους «χαμουτζήδες» να δείξουν τι εστί… σαλωνικιώτικο μπουγιουρντί. Τέλος πάντων, γούστα είναι αυτά, δεν μου άρεσαν, κανένα πρόβλημα. Τις τελευταίες μέρες, όμως, με όλον αυτόν τον καταιγισμό με την υπόθεση του Στάθη Παναγιωτόπουλου και την ομάδα να βγαίνει και να κάνει δηλώσεις ότι δεν ήξεραν, ότι πέφτουν από τα σύννεφα και άλλα τέτοια, το φρύδι μου ανασηκώθηκε. Ο τρόπος που χειρίζεσαι μια «δύσκολη κατάσταση» έχει να κάνει πάρα πολύ με το ποιος τελικά είσαι. Στη φουρτούνα φαίνεται ο καλός καπετάνιος. Και θα ήταν έξυπνο πριν σπεύσουν να φορέσουν μαύρα και να γράψουν μια ακόμη εκπομπή, να βουτούσαν τη γλώσσα στη λογική τους ή έστω να συμβουλεύονταν έναν σώφρονα άνθρωπο, που θα τους έλεγε ότι, πριν σηκώσετε το καπάκι από τη χύτρα ταχύτητας βεβαιωθείτε ότι ο καυτός χυλός δεν θα καταλήξει στο πρόσωπο σας.
Για τον Στάθη Παναγιωτόπουλο δεν θα έπρεπε κανονικά να χύσω δημοσιογραφικό μελάνι. Τώρα έμαθα το όνομά του ούτε καν το είχα συγκρατήσει τόσα χρόνια. Ο σοφός λαός λέει «δέσε φάτσα, κόψε μέτρα». Είναι ακριβώς αυτό που έδειχνε. Ο τύπος με τα κρύα ανέκδοτα που δεχόταν να τον χλευάζουν και έπαιζε το ρόλο του χαζομπούλη που στην παρέα τού ρίχνουν καρπαζιές. Ένας κακομοίρης της ζωής που κάπως μέσα στο χωνευτήρι «Ελλάς τηλεόραση» ο φελλός του επέπλευσε. Φαντάζομαι η δημοσιότητα τον ωφέλησε και έφερε και καμιά γυναίκα στο δύσμοιρο κρεβάτι του (που μόνο και αυτό σαν σκέψη μου προκαλεί αναγούλα).
Και δείτε, που εκείνος το βλέπει «Ρόκο Σιφρέντι» και ξεκινάει να δημιουργεί πορνογραφικό υλικό χωρίς αιδώ. Καθώς φαίνεται, μόνο μέσα από το πορνογραφία νιώθει να καθιερώνεται ο ερωτισμός του και να επικυρώνει την αντρική του ταυτότητα. Λυπηρό. Τρέχα γύρευε τι πικρό γάλα ήπιε. Μικρά ανθρωπάκια που τρώνε ανθρώπινες σάρκες και ποτέ δεν χορταίνουν. Ο πορνούλης-Στάθης πάνω στον ερωτισμό του στήνει ένα ερωτικό πανηγύρι με εκείνον πρωταγωνιστή-θύτη-δήμιο, εκτελεστή μιας παράξενη ερωτικής χορογραφίας που κορυφώνεται με τη χυδαιότητα αυτών των βίντεο.
Η ιστορία όμως είναι παλιά. Ο Κωστόπουλος στα 90s δημιούργησε τη γενιά του μάτσο χοντροκομμένου άντρα. Η γυναίκα ήταν πάντα το ερωτικό τρόπαιο στο βάθρο τους και ο εξευτελισμός της έδινε γαλόνια ματσίλας. Ο άντρας είναι αυτός που απολάμβανε τις χαρές μιας ηδονής που δεν είχε πάτο. Μόνο απόπατο.
Ο εκβιασμός του κομπλεξικού άντρα με πορνογραφικό υλικό είναι παλιά ιστορία. Κάποια «λεβεντοκαθάρματα» και στη δική μου γενιά εκβίαζαν γνωστές μου έναντι οικονομικού αντιτίμου, για να γλιτώσουν οι δύσμοιρες τη διαπόμπευση και να μη φτάσει το υλικό στα χέρια της οικογένειας τους. Άκουσον-άκουσον. Δεν το χωράει ακόμα ο νους μου πόσο τιποτένιος μπορεί να είσαι για να χρειάζεσαι να κινηματογραφείς ερήμην του άλλου τις ερωτικές σας στιγμές και πόσο απόπατος συναισθηματικός είναι η εκπόρνευση του άλλου -φυσικά χωρίς την άδειά του.
Οι δε δικαιολογίες του Στάθη Παναγιωτόπουλου φαιδρές. Καλύτερα να μην έλεγε τίποτα, να πήγαινε σε ένα Ακριτικό νησί και να ξεχειμώνιαζε. Αυτή η ιστορία από όπου και να την πιάσεις λερώνεσαι.
Τώρα, ας μιλήσω για τους υπόλοιπους που, μαζί με ιδρωμένες αρβύλες φοράνε και μπόλικη υποκρισία. Ας θυμηθούμε μια εκπομπή, όταν είχε χωρίσει ο «γόης» Κανάκης με το μοντέλο Μάνια Ντέλλου και την είχε ξεφτιλίσει δημόσια, καθώς είχε βγάλει μια φωτογραφία της και έλεγε «μοντέλα που πάνε με άντρες μόνο για τα λεφτά». Αν αυτό δεν είναι revenge, τότε πώς ορίζεται η εκδίκηση; Υπάρχει στα αρχεία σίγουρα αυτή η εκπομπή. Τι απαντάει για αυτήν ο κύριος Κανάκης;
Δυο χρόνια σερνόταν αυτή η υπόθεση του Παναγιωτόπουλου, συναντούσαν καθημερινά τον Στάθη και δεν ήξεραν τίποτα; Τί-πο-τα; Πόσο μη πιστευτό ακούγεται… Πόσο υποκρισία να λες «είμαστε καλά παιδιά, εκείνος το παλιόπαιδο και δεν τα γνωρίζαμε. Έχουμε κόρες κ.λπ.» και να ράβεις ένα ηθικοπλαστικό ρουχαλάκι που η φόδρα όμως σε τραβάει και άλλα λέει.
Θα κλείσω με αυτήν εδώ τη σύντομη ιστορία. Πάει περισσότερο από δεκαετία που βρέθηκα σε ένα κοινό τραπέζι με τον Κανάκη, είχε έρθει μόλις από Θεσσαλονίκη, ήρθε αργοπορημένος, παρήγγειλε το φιλέτο του, έλεγε τα χωρατά του, γελούσε και κάποια στιγμή βλέπει όρθιες κάτι νόστιμες κοπελίτσες και αρχίζει τα χυδαία και σεξιστικά αστεία, αδιαφορώντας για εμάς που ήμασταν στο τραπέζι. Ήταν τόσο χυδαίος ο λόγος του, που αναγκάστηκα να τον συνετίσω, γιατί η βραδιά είχε πάρει μια δυσάρεστη τροπή. Και τότε με κοιτάει με ύφος μπλαζέ και περιπαιχτικό και μου λέει με τη θεσσαλονικιώτικη αξάν του: «Κούκλα μου μάλλον θα έχεις πολύ καιρό να κάνεις σεξ». Το είπε ακόμα πιο χυδαία.
Μπορεί ο άνθρωπος να έχει δεκάδες αρετές, αλλά στο δικό μου μυαλό έτσι κλείδωσε. Για μένα, αυτός και η κομπανία του έχουν μια κοινή αισθητική. Δεν τα βάζω βέβαια στο ίδιο τσουβάλι. Άλλο πράγμα λέω σεξιστικά αστεία και άλλο ανεβάζω πορνογραφικό υλικό. Αλλά αδυνατώ να πιστέψω την πλήρη άγνοιά τους… επί του θέματος. Νομίζω, μαζί σαν ψηφιδωτό ο ένας δίπλα στον άλλο συνθέτουν αυτό το μωσαϊκό του «Ελληνάρα», που ενώ τεντώνει το χέρι του και τόσο φτάνει, κάνει ένα άλμα και αρπάζει άτσαλα ό,τι βρει μπροστά του, λερώνοντας το.
Χαίρομαι που το ’21 μέσα από όλες τις δυσκολίες λειτουργεί με έναν τρόπο νομοτελειακά και σαν αρχαία τραγωδία στο τέλος έρχεται η κάθαρση. Ήταν καιρός κάποια πράγματα να μπουν στη θέση τους και η θέση της γυναίκας οφείλει να αλλάξει. Από ερωτικό θύμα να περάσει σε εκείνη τη γυναικεία ερωτική παντοδυναμία ενός ακούραστου ερωτισμού, εκεί που οι άντρες σταματάνε, εμείς συνεχίζουμε. Είναι καιρός να πάψουμε να φοβόμαστε και αντί να καταστρέφουμε τη ζωή μας, να δείχνουμε επιδεικτικά με το δάχτυλο τους σάτυρους.
