Τον περασμένο μήνα ακούσαμε τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να δηλώνει ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που παρουσίασε το 2023 ο τότε επικεφαλής του κόμματος, Αλέξης Τσίπρας, «δεν ήταν κοστολογημένο», προσθέτοντας ότι «θεωρούσαμε ότι, εντάξει, στην αντιπολίτευση είμαστε, μπορούμε να λέμε και κάτι παραπάνω».
Ευτυχώς όμως δεν υπήρξαν επιπτώσεις αφού οι πολίτες έστειλαν το κόμμα τους στο 17,8%. Όμως το 2015 επήλθαν επιπτώσεις αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε την πρώτη θέση και συγκυβέρνησε με τους ΑΝΕΛ και τον Πάνο Καμμένο φέρνοντας ένα τρίτο, αχρείαστο, μνημόνιο μέσω του οποίου φορολογήθηκε και ό,τι περπατάει, πετάει και κολυμπάει.
Ως εκ τούτου, η δήλωση του πάλαι ποτέ στενού συνεργάτη και φίλου του Αλέξη Τσίπρα, Νίκου Καρανίκα, έχει μια σημασία για να κατανοήσουμε τι συνέβη στη χώρα και τους πολίτες της.
Μιλώντας στον Status FM με αφορμή τα όσα γράφει ο πρώην πρωθυπουργός στην «Ιθάκη», ο επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σύμβουλος στρατηγικής δήλωσε ότι πριν τις εκλογές του 2015 δεν υπήρχε κάποιο αφήγημα, έλεγαν «μια μπουρδολογία» που ήθελε να ακούσει ο κόσμος, ανέφερε, για να προσθέσει: «Δεν υπήρχε πρόγραμμα βιώσιμης ανάπτυξης να πείσει και τους Ευρωπαίους. Δεν κατέθεσαν οι υπουργοί του αναπτυξιακό σχέδιο».
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε μιλήσει για αυταπάτες που είχαν ο ίδιος και οι σύντροφοί του, τους οποίους σήμερα, μέσα από το βιβλίο του, τους κρεμάει στα μανταλάκια, εμφανίζοντάς τους ως ανίκανους –σχεδόν επικίνδυνους– για τους ρόλους που ο ίδιος τους ανέθεσε ως επικεφαλής της (συγ)κυβέρνησης που σχημάτισε.
Μετά την ήττα του 2019 υπήρξαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν επισημάνει επίσης ότι το 2015 το κόμμα δεν ήταν έτοιμο να αναλάβει τη διακυβέρνηση, ενδεχομένως θέλοντας να δώσουν άλλοθι στα πεπραγμένα εκείνης της δραματικής περιόδου.
Με αφορμή το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα και τα όσα ο ίδιος περιγράφει για τις συμπεριφορές υπουργών που ο ίδιος διόρισε αναλαμβάνοντας τη θέση του πρωθυπουργού τον Ιανουάριο του 2015, επιβεβαιώνουν το γεγονός με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο.
Και επιβεβαιώνουν ότι την περίοδο πριν από εκείνες τις εκλογές μια ομάδα ανθρώπων απευθύνθηκε στους αγανακτισμένους από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης πολίτες, εκμεταλλευόμενη το κύμα της οργής που είχε δημιουργηθεί, για να αναλάβει την εξουσία.
Έταξαν τα πάντα στους πάντες –με κορυφαία στιγμή τη δήλωση ότι θα καταργήσουν το μνημόνιο με έναν νόμο και ένα άρθρο– φτάνοντας στο σημείο να καταψηφίσουν την πρόταση για Πρόεδρο της Δημοκρατίας μόνο και μόνο για να προκαλέσουν εκλογές και να εκμεταλλευθούν το κλίμα που είχε διαμορφωθεί σε βάρος της τότε κυβέρνησης.
Χωρίς πρόγραμμα και σχέδιο συνεργάστηκαν με βάση το σκεπτικό που και σήμερα επιχειρούν να διαμορφώσουν ορισμένοι στην πολιτική σκηνή: «να φύγει ο Μητσοτάκης και βλέπουμε». Διότι και σήμερα παρατηρούμε κόμματα και εν δυνάμει σχηματισμούς να μιλούν για πολιτική αλλαγή χωρίς καμία προοπτική.
Σε κάθε περίπτωση, 10 χρόνια μετά, ένα βιβλίο ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και ακούγονται πολλά. Μέσα από αυτά μπορούμε τουλάχιστον να διαπιστώσουμε πώς και γιατί φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
