Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Κώστας Τσουκαλάς εμφανίζεται ξανά με μεγαλοστομίες και φιλοσοφικές αναλύσεις για το «μεγάλο σχέδιο» του κόμματος του, λες και οι πολίτες δεν ζουν την καθημερινή πραγματικότητα. Η εμμονή του στην «κοστολογημένη πρόταση 2,6 δισ. ευρώ» θυμίζει περισσότερο προεκλογική σπέκουλα παρά σοβαρή πολιτική ευθύνη. Κι ενώ κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία για υπερπλεονάσματα και αναξιοπιστία, ξεχνά ότι η χώρα έχει βιώσει την ίδια πολιτική ανεπάρκεια από το παρελθόν, για την οποία φέρει ο ίδιος και το κόμμα του τεράστια ευθύνη.
Η προσπάθεια του Τσουκαλά να υποβιβάσει την «απώλεια» του Ανδρέα Λοβέρδου για το ΠΑΣΟΚ μόνο άτοπη μπορεί να χαρακτηριστεί. Η πραγματικότητα είναι ότι οι παλαιοί κομματικοί φίλοι του ΠΑΣΟΚ έχουν φύγει εδώ και χρόνια, αφήνοντας πίσω ένα κόμμα που μοιάζει εγκλωβισμένο σε ιδεοληψίες και νοσταλγία για παλιά μεγαλεία. Η ειρωνεία είναι ότι ο ίδιος κατηγορεί άλλους για μετακινήσεις και ασυνέπεια, ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει αποδεδειγμένα χάσει την επαφή με τον κοινωνικό παλμό.
Στην προσπάθειά του να εμφανιστεί ως «μόνος εγγυητής αλλαγής», ο Τσουκαλάς ξεχνά ότι η πολιτική δεν είναι ευχολόγιο αλλά καθημερινή διαχείριση και αποτελεσματικότητα. Οι υπερφίαλες δηλώσεις για παραγωγικό μοντέλο και κοινωνική ανόρθωση φαίνονται ανούσιες όταν το κόμμα του παραμένει απομονωμένο και περιορισμένο σε θεωρητικές αναλύσεις χωρίς πρακτική εφαρμογή. Η κοινωνία δεν πείθεται με μεγαλοστομίες, ούτε με εκλογικά κόλπα που θυμίζουν παλιές εποχές.
Και στο τέλος, όλη αυτή η «πολιτική διαφοροποίηση» του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται περισσότερο σαν σκιά ενός κόμματος που προσπαθεί να αναστήσει το παρελθόν παρά να αντιμετωπίσει τα σημερινά προβλήματα. Ο Τσουκαλάς μπορεί να μιλά για ηθικό και ιδεολογικό χάσμα με τη ΝΔ, αλλά οι πολίτες βλέπουν το ΠΑΣΟΚ ως ένα κόμμα που έχει χάσει την αξιοπιστία του και δεν έχει τίποτα νέο να προσφέρει. Η ειρωνεία είναι ότι, όσο κι αν φωνάζει, η πραγματικότητα τον διαψεύδει καθημερινά.
