Ο Βλαντιμίρ Πούτιν μοιάζει αποφασισμένος να παρατείνει έναν πόλεμο φθοράς, αγνοώντας επιδεικτικά το τελεσίγραφο του Ντόναλντ Τραμπ και τις απειλές για νέες κυρώσεις και δασμούς. Εγκλωβισμένος στη στρατηγική «όλα ή τίποτα» για την πλήρη κατάληψη των τεσσάρων ουκρανικών περιοχών –Ντόνετσκ, Λουχάνσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνα–, ποντάρει σε έναν άτυπο άξονα Μόσχας–Πεκίνου–Πιονγιάνγκ για να κρατήσει ζωντανή τη στρατιωτική του μηχανή. Το Κρεμλίνο εξακολουθεί να τρέφει αυταπάτες για επαναπροσέγγιση με τη Δύση, ενώ στην πράξη επενδύει σε οικονομική απομόνωση, παγωμένα αποθέματα 300 δισ. δολαρίων και ένα μέλλον εξαρτημένο από την Κίνα.
Παρά το ότι φέρεται να ανησυχεί για τον εκνευρισμό του Τραμπ και να αξιολογεί τη σημασία μιας μελλοντικής προσέγγισης με τις ΗΠΑ, ο Πούτιν προτεραιοποιεί την επίτευξη των στρατιωτικών του στόχων. Οι μυστικές διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία δεν έχουν ουσία, αφού η Μόσχα ζητά πλήρη αποχώρηση του Κιέβου από τις κατεχόμενες περιοχές, αποστρατιωτικοποίηση και ουδέτερο καθεστώς – απαιτήσεις που δεν έχουν ρεαλιστική βάση ούτε διεθνή αποδοχή. Η Ρωσία γνωρίζει ότι οι συνομιλίες αυτές εξυπηρετούν κυρίως επικοινωνιακούς και τακτικούς σκοπούς, ιδιαίτερα απέναντι στον πρόεδρο των ΗΠΑ.
Σε οικονομικό επίπεδο, ο Πούτιν φαίνεται να υποτιμά την πραγματική ζημιά: οι άμεσες ξένες επενδύσεις έχουν μειωθεί κατά 63%, η απώλεια από τις κυρώσεις είναι αισθητή, και η εξάρτηση από παράλληλες εισαγωγές (όπως εξαρτήματα από την Κίνα και πυρομαχικά από τη Βόρεια Κορέα) αποκαλύπτει τη γύμνια του ρωσικού παραγωγικού μοντέλου. Ωστόσο, παρά την πίεση, το Κρεμλίνο δεν βλέπει εναλλακτική από τη συνέχιση του πολέμου, εφόσον διατηρεί το πλεονέκτημα στο μέτωπο και τα περιθώρια ελιγμών στο πετρέλαιο μέσω τρίτων αγορών όπως η Κίνα και η Ινδία.
Η στρατηγική Πούτιν δείχνει να στοχεύει σε μια φθορά της διεθνούς υποστήριξης προς την Ουκρανία, σε έναν πόλεμο υπομονής με φθίνουσα δυτική ανοχή. Η απειλή κυρώσεων από τον Τραμπ, αν και «επώδυνη», όπως σημειώνουν πηγές του Reuters, δεν θεωρείται καταστροφική, ούτε και βέβαιη στην εφαρμογή της. Το Κρεμλίνο φαίνεται να ποντάρει στο ενδεχόμενο ασυνέπειας του Τραμπ και στην απροθυμία μεγάλων αγοραστών – όπως το Πεκίνο – να ευθυγραμμιστούν με οποιοδήποτε αμερικανικό ενεργειακό εμπάργκο. Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση του Πούτιν είναι ειλημμένη: ο πόλεμος συνεχίζεται, ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους και διεθνών πιέσεων.
