Ο Νίκος Ανδρουλάκης τους… βόλεψε όλους. Δεν ήταν και δύσκολο. Με 32 βουλευτές το να φτιάξεις μια… ολιγομελή «σκιώδη» κυβέρνηση και να μοιράσεις ρόλους σε όλους δεν χρειάζεται κόπο. Άλλωστε… τσάμπα είναι.
Είθισται «σκιώδη» κυβέρνηση να δημιουργούν τα κόμματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όμως το ΠΑΣΟΚ περιμένει τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να αναλάβει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και διά της θεσμικής οδού. Και όπως πάνε τα πράγματα, φαίνεται πως δεν θα αργήσει αυτό.
Παράλληλα, όμως, θα πρέπει να δείξει πως πράγματι μπορεί να αναλάβει αυτόν τον ρόλο. De facto που λέει και ο σύντροφος, πολύ αριστερός, Στέφανος Σκέτος-Κασσελάκης, που ξεκίνησε τη μεγάλη πορεία στον λαό, κατά προτίμηση σε νομούς που εκλέγονται βουλευτές που τον στηρίζουν.
Να ξαναγυρίσουμε όμως στο ΠΑΣΟΚ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης μοίρασε… οφίτσια. Ο καθένας έχει τώρα και από έναν τίτλο στη Χαριλάου Τρικούπη, κυρίως τα στελέχη που τον στήριξαν και ας μην είναι βουλευτές. Φρόντισε μάλιστα να βάλει και κάποιον… δικό του αναπληρωτή στις επικίνδυνες ζώνες, σε αυτές που ανέλαβαν οι Παύλος Γερουλάνος και Άννα Διαμαντοπούλου.
Ο Παύλος Γερουλάνος από την πλευρά του αποδέχθηκε την πρόταση να είναι πρώτος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, θέλοντας ενδεχομένως να δείξει πως δεν προτίθεται να ασκήσει εσωκομματική αντιπολίτευση. Μόνο που πλέον εκ του ρόλου του είναι υποχρεωμένος να μεταφέρει διά του Κοινοβουλίου τις θέσεις της ηγεσίας του κόμματος.
Από την άλλη πλευρά, η Άννα Διαμαντοπούλου αναλαμβάνει έναν ρόλο που ενδέχεται να οδηγήσει σε ανατροπή βασικών θέσεων που εξέφρασε το ΠΑΣΟΚ πριν από τις εσωκομματικές εκλογές. Θα το επιχειρήσει; Για παράδειγμα, τι θα χαράξει ως πολιτικό λόγο και τακτική της Χαριλάου Τρικούπη σχετικά με την επιστολική ψήφο και την εφαρμογή της στις εθνικές εκλογές; Ή τι θα κάνει σχετικά με το θέμα των μη κρατικών πανεπιστημίων που θα απασχολήσει στο πλαίσιο της αναθεώρησης του συντάγματος που θα ανοίξει με το νέο έτος.
Όπερ έδει δείξαι ή σε… μετάφραση «στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό» για το κατά πόσο το ΠΑΣΟΚ θα γίνει όντως αξιωματική αντιπολίτευση και στην πραγματικότητα. Για το αν θα εκφράσει αυτόν τον ρόλο, που είναι κρίσιμος αναφορικά με τη λειτουργία της δημοκρατίας. Αν θα προσφέρει στη χώρα ή αν θα συνεχίσει την καταστροφολογία.
Η χώρα αλλά και η κυβέρνηση έχουν ανάγκη μιας σοβαρής αντιπολίτευσης. Μιας αντιπαράθεσης με επιχειρήματα και όχι με fake news. Ίσως γι’ αυτό η κυβέρνηση να φέρεται διατεθειμένη να απευθυνθεί στο ΠΑΣΟΚ ως τον βασικό της πολιτικό αντίπαλο…
