«Υπάρχουν δύο τραγωδίες στη ζωή: η μία είναι όταν δεν εκπληρώνονται οι επιθυμίες μας και η άλλη όταν εκπληρώνονται», τάδε έφη Οσκαρ Ουάιλντ.
Γράφει ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
Στα καθ’ ημάς τώρα και συγκεκριμένα στα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν εκπληρώθηκε η επιθυμία τους για αθώωση Παππά. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε; «Φώναζαν» όλα τα στοιχεία και οι μαρτυρικές καταθέσεις για την ενοχή του.
Και τώρα, τι κέρδισαν στο τέλος της ημέρας; Μια ομόφωνη καταδίκη και δύο χρόνια φυλάκιση για τον πρώην υπουργό και «δεξί χέρι» του Αλέξη Τσίπρα για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών.
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να επιχαίρει για την καταδίκη οποιουδήποτε, αλλά μια ανακούφιση ότι «υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας» μπορεί να τη νιώσει. Επίσης, δεν μπορεί να διαλάθει της προσοχής κανενός ότι η πολιτική καταδίκη, η οποία στην περίπτωση Παππά, πλέον, είναι και δικαστική, θα έπρεπε να κάνει τους «συντρόφους» της Κουμουνδούρου λιγάκι πιο σεμνούς.
Aντί λοιπόν να ανεβαίνουν στα τηλεοπτικά κεραμίδια και στις ρούγες του σκοτεινού Διαδικτύου για την ομόφωνη ενοχή του Ν. Παππά, θα μπορούσαν, έτσι για αλλαγή, να καταφύγουν στην ενσυναίσθηση και στον αναστοχασμό για πολιτική βοήθεια.
Ίσως τότε «έβλεπαν» τα κολοσσιαία λάθη που έκαναν την εποχή που προσπαθούσαν, μαζί με τον Καλογρίτσα, να στήσουν το ΣΥΡΙΖΑ channel και γενικότερα για την επιχείρηση που είχαν στήσει για τη χειραγώγηση και καθυπόταξη των ΜΜΕ
