Για «μυστικό πολιτικό διάλογο με την Τουρκία τον οποίο έχει καταγγείλει από την αρχή», μιλάει η ΝΙΚΗ, καταγγέλλοντας ότι η κυβέρνηση «οδηγεί σταδιακά και μυστικά από τον Ελληνικό λαό, την χώρα σε μία νέα Συμφωνία τύπου Πρεσπών του Αιγαίου». Το «υπερπατριωτικό ό,τι να 'ναι», καλά κρατεί. Το από που προκύπτει η παραπάνω «διαπίστωση» είναι άγνωστο.
Φυσικά το κόμμα του Δημήτρη Νατσιού δεν το εξηγεί. Και γιατί να το εξηγήσει; Λέγε, λέγε, όλο και κάτι θα μείνει. «Για τη ΝΙΚΗ», διαβάζουμε επίσης στα λεγόμενά της, «κόκκινες γραμμές είναι η μονομερής και χωρίς συμφωνία με την Τουρκία επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος στα 12νμ και η κοινή οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο». Μάλιστα.
Όπως Προκόπης ένα πράγμα. Πως γίνεται όλοι που είναι στην απέξω, στα έδρανα της (εντελώς) ελάσσονος αντιπολίτευσης, να πλειοδοτούν -με διάφορους τρόπους- σε υπερπατριωτική ρητορική, είναι απορίας άξιο. Πιθανότατα, το σκεπτικό τους είναι ότι αφού δεν θα κυβερνήσουν, μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, ανεπαίσχυντα, ανερυθρίαστα και ανέξοδα. Η ΝΙΚΗ λέει και άλλα: «Είναι η ώρα που πρέπει να συμπαραταχθούμε για να σταματήσει η προδοσία των ‘Πρεσπών του Αιγαίου’ που εξυφαίνεται». Οι λέξεις κλειδιά είναι συνήθως «μειοδοσία» ή «προδοσία» και υπάρχουν και άλλες, λιγότερης ή μεγαλύτερης φόρτισης. Όπα! Αυτοί όλοι θεωρούν εαυτούς πιο πατριώτες από όλους τους υπόλοιπους; Φυσικά, είναι και τουρκοφάγοι.
Οι δε οπαδοί τους «φτιάχνονται» με αυτή τη ρητορική. «Τους τα είπε», λένε για τον ή την αρχηγό τους. Τα έχουμε ζήσει και στο παρελθόν αυτά, με ευρωβουλευτές που έλεγαν ό,τι έλεγαν στην ολομέλεια του ΕΚ και μετά δεν πατούσαν στις επιτροπές όπου δίνονταν οι πραγματικές μάχες για την πατρίδα. Εκεί όπου βρισκόταν πάντα η Νέα Δημοκρατία.
Τσιτάτα, ατάκες, επικοινωνία και συνεχής προσπάθεια παραγωγής «εύηχων» -ανάλογα και με τη συγκυρία- επιχειρημάτων, χαρακτηρίζουν τη ρητορική των κομμάτων στα δεξιά (και όχι μόνο) της Νέας Δημοκρατίας. Φυσικά, το φαινόμενο δεν είναι καινούριο, αλλά αποτελεί την «ουρά» της μνημονιακής εποχής, όταν οι προαναφερόμενες τακτικές χρησιμοποιήθηκαν για την αναρρίχηση των λαϊκιστών της αριστεράς και της δεξιάς στην εξουσία, με τα γνωστά αποτελέσματα. Όταν μάλιστα οι «δεξιοί» σύμμαχοι της -υπό διάλυση σήμερα- Κουμουνδούρου είχαν την ευκαιρία να μπλοκάρουν την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών αποχωρώντας από την συγκυβέρνηση, απλά δεν το έκαναν, με το πρόσχημα της εξόδου από τα μνημόνια. Κάποιοι μάλιστα εξ αυτών, ενσωματώθηκαν αργότερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Αδέξιοι λιγάκι ως «δεξιοί» και φυσικά, ανακόλουθοι ιδεολογικά. Φυσικά, διαχρονικά υποτιμούν τη νοημοσύνη του κόσμου, αλλά η βόλεψη προέχει.
Ακολούθησε με την πάροδο του χρόνου η πρόσθεση νέων κεφαλαίων στο αφήγημα του εν Ελλάδι λαϊκισμού. «Το πραγματικό δίλημμα είναι: με τους γκλομπαλιστές ή με τους πατριώτες;» αναρωτήθηκε μιλώντας τις προάλλες στη Βουλή, ο επικεφαλής της Ελληνικής Λύσης, Κυριάκος Βελόπουλος. Δίλημμα, όπως εκείνος το βλέπει και το θέτει. Πρόσθεσε μάλιστα, ότι «η Ελλάς είναι κλινικά διασωληνωμένη, η πατρίδα είναι άρρωστη. Αν δεν μπορείτε εσείς, αφήστε τους Έλληνες να την ιάσουν». Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας είναι βέβαια εδώ προφανής. Ειπώθηκαν και άλλα, όπως «εγώ ήμουν με το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου όχι με το σημιτικό ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου που είστε εσείς».
Σαλάτα. Όσο για την επικεφαλής του κόμματος Φωνή Λογικής Αφροδίτη Λατινοπούλου, πλειοδοτεί και εκείνη σε υπερβολές, οι οποίες είναι το ίδιον του λαϊκισμού, λέγοντας πως «ο Πρωθυπουργός θα μιλάει για φράχτες σε μια χώρα που θυμίζει σουρωτήρι και στα βόρεια σύνορά της, καθώς δεν στέλνει απλά το μήνυμα πως "όλοι οι καλοί χωράνε", αλλά το "κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα". Με όλες τις παροχές βεβαίως βεβαίως». Για να καταλάβουμε: δεν επεκτάθηκε ο φράκτης επί των ημερών της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας το 2021; Δεν συνεχίστηκε η επέκτασή του στη διαδρομή Ψαθάδες-Κορνοφωλιά; Συνεχίστηκε, για να ξέρετε. Η Νέα Δημοκρατία έλαβε στον νομό Έβρου τον Ιούνιο του 2023 ποσοστό 44,18%.
Όπως και να έχει, ο λαϊκισμός δεν χρήζει καν ερμηνείας. Είναι όπου πιάσει και φυσικά, αν πιάσει. Εν μέσω μάλιστα των ταυτοτικών πολέμων στη Δύση, κάποιοι και στην Ελλάδα θεωρούν ότι ο λαϊκισμός μπορεί να είναι το όχημά τους για ψηλά ποσοστά στις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης και στην κάλπη. Ο λαϊκισμός συναντάται βέβαια και στην αριστερά και στη δεξιά, ειδικά στα άκρα τους, αλλά και εκτός του προαναφερόμενου πλαισίου. Από τους οπαδούς της ουτοπικής «ελληνοτουρκικής φιλίας» (που εξαφανίστηκαν μετά από τις αναρίθμητες τουρκικές προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας) περάσαμε στους «τουρκοφάγους» και «υπερπατριώτες». Ό,τι και να λέει πάντως η αντιπολίτευση, ουδείς στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει αυταπάτες για τις επιδιώξεις της Άγκυρας. Ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης ενημέρωσε για την εξωτερική πολιτική της Αθήνας, ως όφειλε, τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Από εκεί και πέρα, όλοι ανεξαιρέτως κρίνονται για αυτά που λένε. Ο ελληνικός λαός υπέφερε από τον λαϊκισμό, αριστερό και δεξιό και γνωρίζει. Η αλήστου μνήμης περίοδος 2015-2019, αποτελεί την αδιάψευστη μαρτυρία για το που αυτός οδηγεί.
