Όσοι πιστεύουν, εντός κι εκτός κυβέρνησης, ότι ο κορωνοϊός μας κούνησε μαντίλι, πλανώνται πλάνην οικτράν. Ο ιός είναι εδώ, επικίνδυνος και δυνατός και μας δείχνει συνεχώς τα δόντια του.
του Αλέξανδρου Παπασταθόπουλου
Δυστυχώς, όμως, εδώ είναι και η ακατανόητη απόφαση του υπουργείου Ανάπτυξης– αν δεν κάνουμε λάθος- να καταργήσει κάθε μέτρο ασφάλειας στους χώρους εστίασης και τις μάσκες στα εμπορικά καταστήματα. Όχι πως μετά την άρση της καραντίνας τηρήθηκαν με ευλάβεια τα μέτρα ασφαλείας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, αλλά τώρα είναι γεγονός και με υπουργική βούλα. Η αύξηση των κρουσμάτων που καταγράφεται τις τελευταίες ημέρες θα έπρεπε να ηχήσει ως καμπάνες και όχι ως καμπανάκια στην κυβέρνηση. Διότι αν αυτό συμβαίνει εν μέσω θέρους και με θερμοκρασίες καύσωνα τι θα γίνει, τι μας περιμένει το Φθινόπωρο; Για το χειμώνα δεν θέλουμε να το σκεφτόμαστε αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Επιπροσθέτως, τι ακριβώς περιμένουν οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες και οι επικεφαλής του ΕΟΔΥ για να βγάλουν ΤΩΡΑ απαγορευτικό για τα πανηγύρια; Δεν άκουσαν, δεν είδαν τι έγινε τις προάλλες στην Αλίαρτο;
Το άλλο σοβαρό ζήτημα που καλείται να αντιμετωπίσει- όχι με ημίμετρα- η κυβέρνηση είναι η ανεργία. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η ανεργία το Φθινόπωρο και τον χειμώνα θα χτυπήσει κόκκινο. Θα πει κάποιος και σωστά ότι αυτό εν πολλοίς θα οφείλεται στην επέλαση του κορωνοϊού. Θα οφείλεται όμως και στο ότι πολλά από τα χρηματοδοτικά εργαλεία που είχε στα χέρια της η κυβέρνηση και προσπάθησε να τα διαθέσει στις επιχειρήσεις για να σώσουν τις επιχειρήσεις τους και να διασωθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας πήγαν ή θα πάνε άκλαυτα.
Οι βασικοί λόγοι της αποτυχίας αυτών των μέτρων είναι δύο: ο πρώτος αφορά στην άρνηση των τραπεζών να σταθούν στο πλευρό των σκληρά δοκιμαζόμενων επιχειρήσεων- κυρίως των μικρών και μικρομεσαίων. Όταν για παράδειγμα οι τράπεζες ζητάνε από τους επιχειρηματίες εγγυήσεις, υποθήκες και τον ουρανό με τα άστρα, ακόμη και για λίγες χιλιάδες ευρώ, τότε τα μέτρα είναι καταδικασμένα να αποτύχουν.
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με το ότι κάποιοι μουστερήδες του υπουργικού συμβουλίου, αντί να κάνουν τη δουλειά τους, “απειλούν” από το πρωί μέχρι το βράδυ, από τα τηλεοπτικά παράθυρα, με “κυρώσεις” τις τράπεζες. Προφανώς το κάνουν αυτό για να δείξουν στο πόπολο ότι έχουν τον έλεγχο της κατάστασης, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι οι τραπεζίτες τους έχουν γραμμένους στα παλαιοτέρα των υποδημάτων τους κι αυτούς και τους δυστυχείς της μεσαίας τάξης. Αυτή δυστυχώς είναι η αλήθεια.
Και η ζωή συνεχίζεται: οι υπουργοί συνεχίζουν να “κατακεραυνώνουν” τις τράπεζες, οι τράπεζες να σφυρίζουν αδιάφορα και η μεσαία τάξη να οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στον οικονομικό μαρασμό και στην οικονομική καταστροφή.
Αλήθεια, έχει περάσει από το μυαλό αυτών των κυβερνητικών παραγόντων ότι οι πολίτες στις εκλογές ψηφίζουν κόμματα και βουλευτές και ουχί τραπεζίτες;
