Το άνοιγμα του Ισραήλ στη Σομαλιλάνδη δεν είναι –όπως ίσως κάποιοι θεωρήσουν– μια αδιάφορη διπλωματική είδηση από τη μακρινή Αφρική.
Είναι μια στρατηγική «χειρουργική» κίνηση που εκθέτει την επικίνδυνη νεοοθωμανική εξάπλωση της Άγκυρας.
Εδώ και μια δεκαετία, η Τουρκία έχει μετατρέψει τη Σομαλία σε προτεκτοράτο. Με το πρόσχημα της ανθρωπιστικής βοήθειας, η Άγκυρα εγκατέστησε στο Μογκαντίσου τη μεγαλύτερη στρατιωτική βάση της εκτός τουρκικού εδάφους, την TURKSOM. Δεν πρόκειται για απλή εκπαιδευτική δομή. Είναι το κέντρο ελέγχου μιας χώρας-δορυφόρος. Η Τουρκία σήμερα ελέγχει τις ειδικές δυνάμεις της Σομαλίας, διαχειρίζεται μέσω «ημέτερων» εταιρειών το αεροδρόμιο και το λιμάνι της πρωτεύουσας, ενώ πρόσφατα υπέγραψε συμφωνίες που της παραχωρούν το 30% των εσόδων από την ΑΟΖ της χώρας.
Πίσω από τη βιτρίνα της «διπλωματίας των υποδομών», κρύβεται η σκοτεινή δράση της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών, της διαβόητης MIT, και της παραστρατιωτικής οργάνωσης SADAT. Η τελευταία –ως ιδιωτικός στρατός του Ερντογάν– έχει αναλάβει την εκπαίδευση ισλαμιστών στη Σομαλία μετατρέποντας τη χώρα σε εργαστήριο εξαγωγής τζιχαντιστών μισθοφόρων, παρόμοιο με αυτά που είδαμε στη Λιβύη και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Η MIT, από την πλευρά της, χρησιμοποιεί το Μογκαντίσου ως βάση για τη συλλογή πληροφοριών και την υπονόμευση των συμφερόντων της Δύσης και του Ισραήλ στην Ερυθρά Θάλασσα.
Όμως, η «υψηλή στρατηγική» της Άγκυρας προσέκρουσε στην πραγματικότητα της Σομαλιλάνδης. Ενώ η επίσημη Σομαλία βουλιάζει στη διαφθορά και την ισλαμιστική τρομοκρατία της Αλ Σαμπάμπ (την οποία η Άγκυρα συχνά εργαλειοποιεί κατά το δοκούν), η Σομαλιλάνδη παραμένει μια όαση σταθερότητας. Η άρνηση της Χαργκέισα (πρωτεύουσας της Σομαλιλάνδης) να υποκύψει στον τουρκικό εναγκαλισμό και η επιλογή της να συμμαχήσει με το Ισραήλ αποτελούν το μεγαλύτερο ράπισμα στη νεοοθωμανική τουρκική εξωτερική πολιτική.
Η κίνηση του Ισραήλ είναι η απάντηση στη συστηματική υπονόμευση που δέχεται από την Τουρκία σε όλα τα μέτωπα, από τη Γάζα και τη Συρία μέχρι τον Καύκασο. Το Ισραήλ σπάει την τουρκική πολιορκία στο Κέρας της Αφρικής, δημιουργώντας έναν άξονα σταθερότητας, που περιλαμβάνει την Αιθιοπία και τη Σομαλιλάνδη.
Για την Ελλάδα και την Κύπρο το συμπέρασμα από την κίνηση αυτή του Ισραήλ είναι σαφές: Η Τουρκία δεν είναι ο ανίκητος παίκτης που παρουσιάζει η προπαγάνδα της. Η Σομαλιλάνδη δείχνει τον δρόμο: η ανεξαρτησία από τον τουρκικό επεκτατισμό είναι εφικτή όταν συνοδεύεται από σοβαρές στρατηγικές συμμαχίες. Το Ισραήλ έκανε την αρχή. Η διεθνής κοινότητα οφείλει πλέον να δει τη Σομαλία, όχι ως κυρίαρχο κράτος, αλλά ως το «μακρύ χέρι» του Ερντογάν, που απειλεί την περιφερειακή ασφάλεια!
