Στο κλειστό του Περιστερίου πραγματοποιήθηκε το πολυαναμενόμενο 5ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια ατμόσφαιρα που θύμιζε περισσότερο θερμοκήπιο παρά πολιτικό γεγονός. Η συμμετοχή περιορισμένη, το θερμόμετρο αμείλικτο και οι ομιλίες… ζεστές. Κυριολεκτικά.
Με φόντο τα άδεια καθίσματα και τους ανεμιστήρες να δίνουν τη μάχη της ζωής τους, τα στελέχη του κόμματος έκαναν την υπέρβαση: μίλησαν για «επανεκκίνηση», για «νέα αρχή», ακόμα και για «ιστορική καμπή». Κάποιοι, βέβαια, ψιθύριζαν ότι η μόνη καμπή που έβλεπαν ήταν στην πίεσή τους.
Η αίθουσα, μισογεμάτη – ή μισοάδεια, αναλόγως ιδεολογίας – θύμιζε περισσότερο συνέλευση πολυκατοικίας παρά πολιτικό συνέδριο. Υπήρξαν έντονες συζητήσεις, διαφωνίες, προτάσεις, αλλά όλα χάνονταν μέσα σε ένα σύννεφο ζέστης και αμφιβολίας.
Η ατάκα της ημέρας ήταν «θα τα αλλάξουμε όλα για να μη μείνει τίποτα ίδιο». Μόνο που αυτό κάποιοι το είχαν ακούσει και παλιότερα, και δυσκολεύονταν να θυμηθούν αν ήταν σε κομματική εκδήλωση ή σε μάντρα αυτοκινήτων με προσφορές.
Η κορύφωση ήρθε με την ψηφοφορία για το καταστατικό, στην οποία συμμετείχαν όσοι είχαν αντέξει μέχρι το τέλος και δεν είχαν λιποθυμήσει από την υγρασία. Οι υπόλοιποι παρακολουθούσαν από το φουαγιέ, δίπλα στο μηχάνημα με τα αναψυκτικά.
Το συνέδριο ολοκληρώθηκε με μια αισιόδοξη δήλωση περί «νέας εποχής». Το πότε θα ξεκινήσει αυτή η εποχή, παραμένει άγνωστο. Προς το παρόν, θυμόμαστε όλοι το βασικό πολιτικό εργαλείο του τριημέρου: τη βεντάλια.
