Το παράδειγμα της Συρίας δείχνει ότι οι δικτατορίες είναι ασταθείς και δεν μπορούν να διατηρηθούν στο διηνεκές. Ευτυχώς στην Ευρώπη η δημοκρατία λειτουργεί, υπάρχει ελευθερία ώστε να επικρίνουμε τις όποιες παρεκκλίσεις σημειώνονται, και παρά τις ατέλειες είμαστε θωρακισμένοι από αυταρχικές ηγεσίες, όπως αυτή του Άσαντ, του Μαδούρο, ή άλλων λαϊκιστών μεταμφιεσμένων σε εξυγιαντές του συστήματος.
Ωστόσο πρέπει να επαγρυπνούμε γιατί οι κοινοβουλευτικές δημοκρατίες που εδραιώθηκαν μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου απειλούνται στις ημέρες μας από ηγέτες που υπόσχονται εύκολες λύσεις σε πολύπλοκα προβλήματα και τείνουν προς τον αυταρχισμό. Αυτοί οι ηγέτες ενίοτε συκοφαντούν τους αντιπάλους τους ή κατηγορούν τη δημοκρατία για τη δική τους αδυναμία να αντιμετωπίσουν την παγκοσμιοποίηση και να ανταποκριθούν στα μεγάλα προβλήματα της εποχής. Τη λύση στις προκλήσεις δεν μπορούν να τη δώσουν οι μεσσιανικοί ηγέτες με τις μαγικές συνταγές. Ούτε, όπως ολοένα και συχνότερα παρατηρείται, η συστηματική αποδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών και τα σενάρια συνωμοσίας σε βάρος της δικαιοσύνης και των Μέσων Ενημέρωσης.
Η κατάρρευση του καθεστώτος στη Συρία αποτελεί περίτρανη απόδειξη ότι η ελευθερία και η πολυφωνία αποτελούν το αντίδοτο στον αυταρχισμό και στον λαϊκισμό των ακραίων ιδεολογιών.
