Ο ελληνικός λαός έχει τη δική του σοφία. Την οποία κάνει από… μαντινάδες μέχρι παροιμίες. Και με αυτόν τον τρόπο παραμένουν στη διαχρονικότητά τους πάντα επίκαιρες και ζώσες πραγματικότητες. Μια από αυτές, που ταιριάζει γάντι στις περιστάσεις, είναι και το «παλιά τους τέχνη κόσκινο».
Στην παραπάνω ρήση ταιριάζουν απόλυτα τα όσα επιχειρούν για μια ακόμη φορά να κεφαλαιοποιήσουν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ που, κατά έναν περίεργο τρόπο, από εκεί που ήταν στις απέναντι όχθες της ιστορίας στη φάση των κινημάτων της πλατείας, όλως τυχαίως βρέθηκαν στην ίδια πλευρά με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών. Ο ΣΥΡΙΖΑ, για να είμαστε ειλικρινείς, ουδέποτε ξέφυγε από αυτήν τη λογική καθώς είναι γέννημα θρέμμα των κινημάτων του δρόμου και των πλατειών.
Πάνω σε αυτά χειραφετήθηκαν μια σειρά από στελέχη και είναι κομμάτι της κουλτούρας τους η παλινδρόμηση σε αυτά. Εξάλλου, όπως έχουν δηλώσει κατά καιρούς κορυφαία στελέχη της πάλαι ποτέ ενωμένης Κουμουνδούρου, με χαρακτηριστικότερη τη δήλωση της Έφης Αχτσιόγλου που τόνιζε σε εκδήλωση: «Η κανονικότητα στην πραγματικότητα ποτέ δεν είναι ευκαιρία για την Αριστερά».
Άρα, καμία εντύπωση δεν μας κάνει ότι επιχειρούν να «αναστηθούν» πολιτικά, μετά τον… τυφώνα Κασσελάκη, επενδύοντας στη δικαιολογημένη οργή των πολιτών για τα όσα συνέβησαν στα Τέμπη. Για αυτούς είναι η τελευταία ευκαιρία για να ανταμώσουν και πάλι με τους πάλαι ποτέ συντρόφους της Νέας Αριστεράς, που μέχρι πριν λίγο καιρό τους κατήγγειλαν ως αποστάτες και τους καλούσαν να επιστρέψουν τις έδρες τους στον ΣΥΡΙΖΑ!
Εξάλλου, εάν κάτι οφείλουμε να πιστώσουμε στην Αριστερά του Τσίπρα και των επιγόνων του είναι ότι πάντα ανέβαιναν στο κύμα πατώντας πάνω στο θυμικό των πολιτών. Άλλωστε ο πάλαι ποτέ ηγέτης της «πρώτη φορά Αριστερά» γαλουχήθηκε και ανδρώθηκε πολιτικά ως κνίτης, στα χρόνια των σχολικών καταλήψεων.
Τα όσα συνέβησαν το 2012, με την άνω και κάτω πλατεία, με τα «λαϊκά δικαστήρια» που έστηναν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τα γνωστά συνθήματα για την ελληνική Βουλή ήρθαν σαν φυσιολογική εξέλιξη σε μια περίοδο που το ποτάμι της οργής κατά των Μνημονίων έψαχνε διέξοδο, πριν παρασύρει τα πάντα στο διάβα του. Τα αποτελέσματα αυτής της πορείας είναι γνωστά και έφεραν μεν τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον Καμμένο στην εξουσία αλλά μετά τη μεγάλη αυταπάτη ήρθε η εκλογική τιμωρία τους.
Τα παθήματα, βέβαια, δεν έγιναν μαθήματα, γι’ αυτό και επιστρέφουν μέσω Τεμπών στην πεπατημένη. Μόνο που τώρα αναζητούν νέο παρτενέρ, καθώς ο Πάνος Καμμένος και οι ΑΝΕΛ δεν υπάρχουν. Και αυτός δεν είναι άλλος από το ΠΑΣΟΚ. Που είναι έτοιμο να ανταμώσει με εκείνους που τους αποκαλούσαν «γερμανοτσολιάδες» και τους κυνηγούσαν από χωρίου εις χωρίον. Αλλά, βλέπετε, αφού το… κάρο δεν τραβάει, αποφάσισαν να βάλουν μπροστά το άλογο των μεγάλων συγκεντρώσεων πηγαίνοντας χέρι-χέρι με τον ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που υπόσχονταν να κάνουν λογική αντιπολίτευση επιχειρημάτων.
Αποφεύγουν τις απαντήσεις
Και αποφεύγουν να δώσουν απαντήσεις από τη Χαριλάου Τρικούπη γιατί δεν κατέθεσαν πόρισμα στην Εξεταστική και γιατί δεν ψήφισαν τις διατάξεις που έφερε η κυβέρνηση για την επιτάχυνση της δίκης, αλλά ούτε για την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών των εμπλεκόμενων προσώπων. Αντίθετα, ακολούθησαν τον ΣΥΡΙΖΑ που είπε «όχι» σε όλα, παρότι υποκριτικά αμφότεροι κατηγορούν την κυβέρνηση, μεταξύ άλλων, για συγκάλυψη και καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης.
Για ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ τα Τέμπη αποτελούν την τελευταία ευκαιρία για να καταγράψουν κάποια άνοδο, καθώς τα δημοσκοπικά ευρήματα, χρόνια τώρα, δείχνουν ότι πολιτικά δεν μπορούν να ανακάμψουν και να ξεπεράσουν τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας. Παρά τα όσα λέει ο Νίκος Ανδρουλάκης για ευπρεπή αντιπολίτευση, σύρεται από τις ομάδες εκείνες που βρίσκονται εντός του ΠΑΣΟΚ αλλά θέλουν να ανταμώσουν με τον ΣΥΡΙΖΑ στους δρόμους και στις πλατείες.
Και επειδή ηττήθηκαν στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, προσπαθούν να καπελώσουν τον Ανδρουλάκη χαράσσοντας τη γραμμή του «λαϊκού μετώπου» ως μόνη λύση για το ΠΑΣΟΚ. Για κάποιους ο σκοπός (της κατάληψης της εξουσίας) αγιάζει τα μέσα, ακόμη και εάν χρειαστεί να κτιστούν πολιτικές καριέρες πάνω σε μια τραγωδία, ακόμη και εάν οι υβριστές του χθες γίνουν οι σύντροφοι του σήμερα…
