Ανάμεσα στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και στην εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο υπάρχουν κοινά σημεία:
– Όπως η Ρωσία, έτσι και η Τουρκία χρησιμοποίησε τη στρατιωτική ισχύ της για να επιβάλει τα αναθεωρητικά σχέδιά της κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου.
– Όπως η Ρωσία, έτσι και η Τουρκία δεν χαρακτήρισε τον «Αττίλα» «πόλεμο», αλλά «ειρηνευτική επιχείρηση».
– Όπως η Ρωσία, έτσι και η Τουρκία προσπαθεί να «νομιμοποιήσει» τα εδάφη που έχει καταλάβει μέσω διαπραγματεύσεων, στις οποίες κρατά μια αδιάλλακτη στάση εκμεταλλευόμενη τη στρατιωτική ισχύ της.
Στις 17 και 18 Μαρτίου, στη Γενεύη, θ’ αρχίσει μια νέα διάσκεψη για το Κυπριακό υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με τη συμμετοχή της Κύπρου, του ψευδοκράτους, της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας.
Η διαφορά της νέας πενταμερούς διάσκεψης, από την τελευταία, στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας το 2017, που κατέληξε σε αδιέξοδο, είναι οι νέοι όροι στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα που έχει επιβάλει ο Ντόναλντ Τραμπ.
Η λογική Τραμπ ότι «ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του» (Θουκυδίδης) έχει «φουσκώσει τα πανιά» του κάθε αυταρχικού ηγέτη και –το χειρότερο– με όλες τις άλλες χώρες να κάνουν τα «στραβά μάτια»!
Στη Γενεύη, λοιπόν, σε περίπου δύο εβδομάδες, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος, αντί να ξεκινήσει μια νέα διαπραγμάτευση για την επίλυση του Κυπριακού, να υπάρξει ένας διάλογος κωφών με ευθύνη βέβαια της Αγκυρας.
Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει οχυρωθεί πίσω από μια ακραία θέση για το Κυπριακό, αυτή της λύσης των δύο κρατών. Αντίθετα, η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάδα αρνούνται να συζητήσουν οποιοδήποτε άλλο μοντέλο διακυβέρνησης απ’ αυτό της Ομοσπονδίας και σε κάθε περίπτωση αρνούνται την αναβάθμιση του καθεστώτος του ψευδοκράτους.
Συνήθως, πριν από μία διεθνή διάσκεψη, διεξάγονται διαβουλεύσεις για να υπάρχει ένα μίνιμουμ πλαίσιο συμφωνίας. Τον συντονισμό αυτών των διαβουλεύσεων έχει η βοηθός του γ.γ. του ΟΗΕ, Ρόζμαρι ντι Κάρλο, η οποία όμως δεν φαίνεται να το πέτυχε αυτό.
Ετσι, η νέα πενταμερής στη Γενεύη κινδυνεύει να έχει την τύχη των συνομιλιών του Κραν Μοντανά, να καταγράψει δηλαδή την παντελή έλλειψη λύσης!
Αυτό είναι κακό; Σίγουρα! Υπάρχει όμως και χειρότερο... Να δούμε στο μέλλον μια λύση α λα Ουκρανία με βάση, όχι το διεθνές δίκαιο, αλλά το δίκαιο του ισχυρού και τις αρχές της συναλλακτικής διπλωματίας, που πλέον τείνουν να γίνουν ο κανόνας στις διεθνείς σχέσεις... Τι μου δίνεις για να σου προσφέρω ασφάλεια και, βέβαια, αν με συμφέρει η καλή σχέση με τον εισβολέα, να τον στηρίξω και να επιβάλω τη λύση που θέλει!
Καλώς ήλθατε στον νέο θαυμαστό κόσμο!