Μετά την (συν γυναιξί και τέκνοις) ορκωμοσία και το κοσμικό ρεπορτάζ που συνήθως τη συνοδεύει, το νέο κυβερνητικό σχήμα έχει μπροστά του ένα μετεκλογικό τοπίο το οποίο συνθέτουν οι ανάγκες: που εν προκειμένω καθορίζονται από την αριστοτελική ρήση «Ανευ των αναγκαίων αδύνατον και ζην και ευ ζην». Το ΦΕΚ με τη σειρά τάξης των υπουργείων, όπου την πρώτη θέση καταλαμβάνει αυτό των Οικονομικών, είναι το προφανές.
Αλλωστε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη της πρώτης κυβερνητικής θητείας φρόντισε να εξασφαλίσει τις βάσεις ώστε η οικονομία να ξαναβρεί τους ρυθμούς που θα χρειασθούν προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι προκλήσεις της νέας τετραετίας. Πρωτίστως να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν στους πολίτες από το έργο που παράχθηκε στα τέσσερα προηγούμενα χρόνια.
Πέραν, όμως, των αριθμών, υπάρχουν και οι κοινωνικές ανάγκες που είναι συνάρτηση της ανάπτυξης και του καλού οικονομικού κλίματος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε την εμπιστοσύνη των πολιτών όταν δεν δίστασε να πάρει μέτρα στήριξης της κοινωνίας, πολλές φορές υπερβαίνοντας τα στερεότυπα της οικονομίας. Τώρα καλείται με τον δημοσιονομικό χώρο που δημιούργησε η πολιτική του να συνεχίσει στοχευμένα την κοινωνική του πολιτική.
Σε κάθε περίπτωση, αδήριτη ανάγκη είναι ο εκσυγχρονισμός του κράτους, καθώς και οι μεταρρυθμίσεις σε όλη την έκταση της λειτουργίας του. Εάν πραγματικά θέλουμε να αναπτυχθεί ο ιδιωτικός τομέας, απαιτείται η αλλαγή της δομολειτουργίας του κράτους και στη συνέχεια η μείωσή του. Το κράτος παραμένει το μεγάλο εμπόδιο για την πρόοδο και αυτό δεν πρέπει να το παραβλέψουν τα στελέχη της κυβέρνησης.
