Το ΚΚΕ, με την τελευταία του ανακοίνωση για το κυβερνητικό σχέδιο αντιμετώπισης της λειψυδρίας, αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι ζει σε έναν ιδεολογικό κόσμο αποκομμένο από την πραγματικότητα. Η εμμονή του κόμματος στην καταγγελία της «εμπορευματοποίησης του νερού» αγνοεί πλήρως την ανάγκη άμεσων και πρακτικών λύσεων για εκατομμύρια πολίτες που αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα ύδρευσης. Αντί να προτείνει εφικτές τεχνικές παρεμβάσεις, το ΚΚΕ περιορίζεται σε καταγγελτικό λόγο που προκαλεί εντυπώσεις χωρίς ουσία.
Η επίθεση στην επιλογή της αφαλάτωσης και της μεταφοράς νερού αποκαλύπτει την πλήρη άγνοια του κόμματος για τις σύγχρονες ανάγκες της χώρας. Το ΚΚΕ παρουσιάζει ως πανάκριβη λύση ένα μέτρο που εξασφαλίζει σταθερή και ποιοτική ύδρευση σε περιοχές με φυσική έλλειψη νερού, χωρίς να αναγνωρίζει ότι χωρίς τέτοιες τεχνικές παρεμβάσεις ο λαός θα υποφέρει. Η εμμονή στην «πράσινη μετάβαση» και στις ΑΠΕ εμφανίζεται ως δήθεν εκμετάλλευση, ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί αναγκαία συνθήκη για βιώσιμη ενέργεια και λειτουργία υποδομών.
Η κριτική στο ρόλο της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΔΑΘ αγνοεί ότι η συγκέντρωση αρμοδιοτήτων εξασφαλίζει συνέργειες και αποτελεσματικότερη διαχείριση των πόρων. Το ΚΚΕ προσπαθεί να παρουσιάσει κάθε βήμα βελτίωσης ως «επικίνδυνη εμπορευματοποίηση», υπονομεύοντας τη δυνατότητα του κράτους να οργανώνει σωστά τις υποδομές. Η επιχειρηματολογία του κόμματος δεν αντιμετωπίζει την πραγματικότητα των σύγχρονων υποδομών και της ανάγκης για αξιοποίηση σύγχρονων τεχνολογιών.
Η ανακοίνωση του ΚΚΕ καταλήγει σε έναν λαϊκίστικο κατήφορο, καλώντας τον κόσμο να «αντιπαλέψει» ένα σχέδιο που υπηρετεί την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής. Η στάση αυτή δεν προστατεύει τον λαό, τον εγκλωβίζει σε ιδεοληψίες και πολιτικές ακρότητες. Το κόμμα συνεχίζει να θυσιάζει την πρακτικότητα στον βωμό της ιδεολογίας, επιβεβαιώνοντας ότι για το ΚΚΕ η κριτική δεν είναι μέσο βελτίωσης, αλλά αυτοσκοπός αντιπολιτευτικής φλυαρίας.
