Η Ελλάδα των… παραδόσεων μάλλον απέχει πολύ από την «παράδοση των καταλήψεων» που, σύμφωνα με την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας, κακώς «δαιμονοποιείται». Πρώτα απ’ όλα η κατάληψη ενός χώρου είναι πράξη παράνομη και τιμωρείται από τον νόμο, εν αντιθέσει, για παράδειγμα, με τα… κούλουμα, που συμβάλλουν στην κοινωνικοποίηση.
Στο πλαίσιο της πολιτικής ομπρέλας προστασίας σε παραβατικά στοιχεία υπάρχουν διάφορες δηλώσεις υποστήριξης, ενώ τα περί «παράδοσης» έχουν ακουστεί και στο παρελθόν από παρατάξεις που ως κυβέρνηση πετούσαν την μπάλα στην εξέδρα.
Η εικόνα της Νομικής πριν την εκκένωση του αποκαλούμενου «αυτοδιαχειριζόμενου» κυλικείου, είναι χαρακτηριστική του πώς αντιλαμβάνονται αυτή την… παράδοση οι κατ’ επάγγελμα καταληψίες, που στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν είναι καν φοιτητές ή δεν έχουν καμία σχέση στην πλειονότητά τους με τα ιδρύματα.
Η παραβατικότητα δεν αντιμετωπίζεται με… παραινέσεις, ούτε με τη λογική της πάλαι ποτέ διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που συνοψίστηκε στην αναφορά ότι «στα πανεπιστήμια αυτά τα θέματα λύνονται από μέσα, αν υπάρχει ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα και σύλλογος καθηγητών».
Υπάρχει μια μερίδα (και φοιτητών) που διαβάζει τα περί ασύλου και χώρου ανταλλαγής απόψεων, δηλαδή χώρου «σύγκρουσης» θέσεων και απόψεων, ως χώρου σύγκρουσης στην κυριολεξία. Χαρακτηριστική η αναφορά φοιτήτριας σε τηλεοπτική εκπομπή, σύμφωνα με την οποία δικαιολογείται να σπάσει κάποιος ένα τραπεζάκι της ΔΑΠ, ενώ σε άλλη αναφορά υποστήριξε ότι δεν υπήρξε τραυματισμός της διαχειρίστριας του κυλικείου στην Πολυτεχνειούπολη αφού «ένα χαστούκι της έριξε» ο επαγγελματίας αφισοκολλητής.
Αρέσει δεν αρέσει, η κατάληψη δεν δικαιολογείται ούτε από το άσυλο –που καταργήθηκε αφού είχε καταπατηθεί από τους κάθε είδους παραβατικούς– και δεν βρίσκει σύμφωνη την πλειονότητα των πολιτών όπως προκύπτει και από τις δημοσκοπήσεις στις οποίες τάσσονται ακόμη και υπέρ των διαγραφών.
Και όπως αναφέρει στην κυριακάτικη ανάρτησή του ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτή «η “παράδοση” έχει βαρύ κοινωνικό και οικονομικό κόστος».
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
