Μπορεί το 2015 η αγανάκτηση και η οργή η οποία καλλιεργήθηκε μέσα από τις πλατείες και την τοξικότητα του «ή αυτοί ή εμείς» να οδήγησαν σε μια κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, όμως οι αυταπάτες χάθηκαν μεταξύ της kolotoumpas και της σαρωτικής επέλασης των φόρων στη μεσαία τάξη αλλά και τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες.
Δεν είναι μόνο αυτό. Η λογική να φύγουν αυτοί για να έρθει ένας άφθαρτος επικράτησε εκείνη την περίοδο, παρότι οι πολίτες δεν έδωσαν ποτέ αυτοδυναμία στον Αλέξη Τσίπρα και μάλιστα σε δύο διαδοχικές εκλογικές μάχες στις οποίες το κόμμα του ήρθε πρώτο. Γιατί το υπενθυμίζουμε αυτό; Διότι πάντα το ερώτημα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι πολίτες είναι το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα και το αμέσως επόμενο είναι το ποιος θα την κυβερνήσει.
Αυτό το διπλό, επί της ουσίας, ερώτημα θα τεθεί και στις επόμενες εθνικές εκλογές όταν οι πολίτες θα κληθούν να αποφασίσουν πώς θα οδηγηθεί το καράβι και ποιος θα κρατά το τιμόνι. Οι καιροί δεν είναι ανέφελοι και δεν θα είναι επί μακρόν. Σήμερα μόνο μια παράταξη δείχνει να έχει σχέδιο και για το αύριο και μόνο ένας πολιτικός αρχηγός, ο σημερινός πρωθυπουργός, εμφανίζεται κατάλληλος για να κρατήσει αυτό το τιμόνι.
Κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κανένας εκ των αρχηγών τους δεν λέει κάτι συγκεκριμένο στους πολίτες. Όλοι μαζί φωνάζουν να φύγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και μετά θα δούμε τι θα γίνει. Και αν δεν βρούμε άκρη, δεν πειράζει. Έχει ο Θεός, που λέμε σε αυτήν τη χώρα.
Ακόμη και ο «έτοιμος» να κυβερνήσει Νίκος Ανδρουλάκης αυτό λέει όταν ερωτάται. Απλά δεν το λέει ευθέως. Διότι τι σημαίνει για παράδειγμα ότι θέλει το ΠΑΣΟΚ να είναι πρώτο έστω και με μια ψήφο; Ότι θέλει να είναι πρώτο το κόμμα του για να φύγει η ΝΔ από την κυβέρνηση και μετά να δει τι θα γίνει. Ποια κόμματα θα είναι στη Βουλή, με ποια θα μπορεί να συνεργαστεί και αν μπορεί.
Αλήθεια τώρα; Είναι λογική αυτή όταν μιλάμε για μια χώρα και για μερικά εκατομμύρια πολίτες; Δηλαδή τι ακριβώς θα γίνει; Και ποιος θα αναλάβει το τιμόνι; Θα βγει κάποιος με κλήρωση; Τα σενάρια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν φαρσοκωμωδία αν δεν ήταν επικίνδυνα δεδομένων των διεθνών αναταράξεων και εξελίξεων ειδικά στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Σε κάθε περίπτωση, η αγωνία κάποιων εντός και εκτός πολιτικής σκηνής να φύγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι τόσο μεγάλη που στο τέλος θα λειτουργήσει αντίθετα προς τις προσδοκίες και τις ελπίδες τους…
