Στις δημοκρατίες οι δικαστικοί λειτουργοί είναι επιφορτισμένοι με το να απονέμουν δικαιοσύνη μακριά από την εξουσία αλλά και με κλειστά αυτιά στις φωνές.
Όχι ότι δεν κάνουν λάθη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στην πλειοψηφία τους δεν εκτελούν το έργο τους, για το οποίο κατά καιρούς βρίσκονται στο στόχαστρο. Δεν είναι μακριά άλλωστε η περίπτωση των 13 ανώτατων δικαστικών λειτουργών που είδαν τα πρόσωπά τους να κοσμούν το facebook, με τη συνδρομή μάλιστα πολιτικών προσώπων.
Γιατί τα λέμε αυτά; Διότι με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών ορισμένοι επιχειρούν να πείσουν ότι η δικαιοσύνη άγεται και φέρεται από την κυβέρνηση. Υπήρξαν όμως περίπου 300 αιτήματα από τους διαδίκους, που στην πλειοψηφία τους έγιναν αποδεκτά και τα οποία έπρεπε να εξεταστούν και να διερευνηθούν στο σύνολό τους. Οι διάδικοι έχουν αυτό το δικαίωμα, όμως είναι οι ίδιοι που καταγγέλλουν καθυστερήσεις, με αποτέλεσμα οι θιασώτες των θεωριών συνωμοσίας και οι πολιτικοί καιροσκόποι να στήνουν ολόκληρα σενάρια για να πείσουν πως υπάρχει ζήτημα συγκάλυψης.
Όμως ποιος μπορεί να πιστέψει ότι η δικαιοσύνη θα κλείσει τα μάτια ή ότι η κυβέρνηση θα επιδιώξει να κρύψει το θέμα; Είναι τέτοιες οι διαστάσεις, αλλά και το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, που και να ήθελε κάποιος να το κάνει –κάτι που από πουθενά δεν προκύπτει– είναι δύσκολο.
Οι δικαστικοί λειτουργοί δεν είναι μέλη λαϊκών δικαστηρίων όπως αυτά που δίκαζαν και καταδίκαζαν στις πλατείες στήνοντας κρεμάλες. Θέλουμε τη διερεύνηση και την απόδοση ευθυνών όπου υπάρχουν και για όποιον προκύψουν ή θέλουμε αυτό να γίνει με βάση την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και το κλίμα που κάποιοι επιχειρούν να δημιουργήσουν;
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
