Αν αυτό το κείμενο είχε τίτλο «Τι δεν κατάλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ», η απάντηση είναι «Τίποτα απολύτως» και τελεία.
Όμως θέλω να γράψω λίγες αράδες όπως σκέφτομαι αυτό το απόλυτο τίποτα.
Καθ’ οδόν προς τις επαναληπτικές εκλογές επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη, διότι είναι λάθος με νωπό το θηριώδες ποσοστό νίκης του αντιπάλου σου να στήνεις στον τοίχο τα εκατομμύρια που τον ψήφισαν και να εξαπολύεις εναντίον τους βαρύτατες κατηγορίες, είναι λάθος να επαναλαμβάνεις μονότονα, σαν τη βροχή στο μουαρέ μιας ομπρέλας, όλα εκείνα που συνετέλεσαν ώστε το ταμείον σου να είναι μείον, ειδικά τα περιβόητα χάσταγκ «Μητσοτάκη γ@μιέσαι», «ΝΔ παιδοβιαστές», «Χούντα Κούλη», είναι λάθος να δαιμονοποιείς την αριστεία, είναι λάθος να επιμένεις ότι η Τουρκία είναι αρνί, είναι λάθος πάνω από έναν χρόνο να μην έχεις αποφασίσει αν η Ουκρανία είναι μια χώρα κυρίαρχη και μάχεται για την ανεξαρτησία της ή η Ρωσία είναι η «μητέρα» που αγωνίζεται να μαζέψει το παραστρατημένο παιδί, είναι λάθος να εμφορείσαι από εφηβικό αλλοπρόσαλλο αντιδυτικισμό, αντιαμερικανισμό, είναι λάθος να στοιχίζεσαι με ό,τι ανθελληνικό κυκλοφορεί στα ευρωπαϊκά καφέ σαντάν από διάφορους σαλεμένους σαλτιμπάγκους, είναι λάθος να θέλεις να κοντύνεις όποιον έχει μεγαλύτερο μπόι από σένα, αντί να θέλεις κι εσύ να ψηλώσεις, είναι λάθος να στήνεις θεατρικές παραστάσεις με αξιώσεις Επιδαύρου ενώ είναι για το τσίρκο Μεντράνο – είναι κι άλλα, σταματώ εδώ.
Οι δημοκρατίες εκτός από ικανές κυβερνήσεις, χρειάζονται σπουδαίες αντιπολιτεύσεις και αντιπολίτευση δεν κάνει όποιος βλέπει τον ίσκιο του και τον λογαριάζει για το ανάστημά του, ούτε όποιος στήνει κοπάδια από ύαινες στα ερέβη του Διαδικτύου έτοιμες να ξεσκίσουν όποιον δεν συμφωνεί ότι ο ήλιος βγαίνει από τη Δύση.
