Μετά την ηχηρή φάπα που έριξε στον πρόεδρο Βελόπουλο ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, που -σπάζοντας το φράγμα του ήχου- έφθασε από το Δήλεσι στα πέριξ της πλατείας Κολωνακίου, όπου είθισται τα πρωινά ο πρόεδρος Βελόπουλος να απολαμβάνει το καφεδάκι του, υποκλινόμαστε -ειλικρινώς- στα αντανακλαστικά του προέδρου αφενός, και στο χάρισμα που έχει όλοι να βλέπουν ότι πέφτουν ροχάλες κι αυτός να επιμένει ότι είναι ψιχάλες αφετέρου.
Είναι προφανές ότι ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης δεν «παίζεται» όχι τόσο γιατί διαθέτει λέγειν, έστω κι αν ούτε και ο ίδιος καταλαβαίνει αυτά που λέει, αλλά γιατί μετά τη δήλωση του αρχιεπισκόπου («Δεν κάνουμε ό,τι μας πει ο Βελόπουλος ή άλλος πολιτικός»), αντί να πάρει το κουβαδάκι του και να πάει να παίξει σε άλλη παραλία, είπε ότι η δήλωσή του παραποιήθηκε! Και ποιος την παραποίησε λέτε; Μα, ποιος άλλος, ο Μητσοτάκης! «Δυστυχώς», είπε ο «θεός» που συνομιλεί συχνά με τον υιό του, «η δήλωση του αρχιεπισκόπου εργαλειοποιείται προεκλογικά από τη ΝΔ και τον Κ. Μητσοτάκη». Για όσους δεν έπιασαν το υπονοούμενο, ο Βελόπουλος ερμηνεύοντας τον αρχιεπίσκοπο μας εξηγεί ότι η αναφορά στο όνομά του δεν αφορούσε αυτόν τον Βελόπουλο, αλλά κάποιον άλλον Βελόπουλο. Δηλαδή, ο Μητσοτάκης, ενώ γνώριζε ότι πρόκειται για… συνωνυμία, εργαλειοποίησε τη φράση του αρχιεπισκόπου, «Δεν κάνουμε ό,τι μας πει ο Βελόπουλος», και έτσι επήλθε η… παραποίηση.
Στο διά ταύτα: Επειδή ο Βελόπουλος είναι ο πρόεδρος Βελόπουλος και δεν πρόκειται για συνωνυμία, αυτό που έπρεπε να του πει ο αρχιεπίσκοπος ώστε να μη χρήζει παραποίησης είναι πως το να πηγαίνεις στην εκκλησία δεν σε κάνει χριστιανό, όπως το να πηγαίνεις σε γκαράζ δεν σε κάνει αυτοκίνητο (Billy Sunday). Σε κάνει όμως πρόεδρο κόμματος, λέμε εμείς, και μάλιστα με τη «θεία χάρη» του… «γκαράζ».
Easy Writer
