Πριν από 5 χρόνια ο Εμμανουέλ Μακρόν γράφοντας το Μανιφέστο της μεσαίας τάξης έκανε την επανάσταση στο πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας. Απόψε, μόλις κλείσουν οι κάλπες του πρώτου γύρου των εκλογών για την ανάδειξη των νέων μελών της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, θα φανεί εάν ο επανεκλεγείς Πρόεδρος μαζί με το… «βάρος» της μεσαίας τάξης μπορεί να αντέξει την συγκυβέρνηση με την άκρα Αριστερά.
Του Χάρη Παυλίδη
Οι Γάλλοι έχουν να επιλέξουν μεταξύ τριών εντελώς διαφορετικών πολιτικών προτάσεων για το μέλλον της χώρας τους, αλλά ως έχουν τα πράγματα και της Ευρώπης. Ειδικά οι ψηφοφόροι των μεσαίων κοινωνικών και οικονομικών στρωμάτων θα πρέπει να αποφασίσουν ανάμεσα στη σταθερότητα και την πρόοδο, ή στην αποσταθεροποίηση και την οπισθοδρόμηση.
Η πρώτη πρόταση έχει φιλελεύθερη βάση και συγκροτείται από 6 κόμματα του Κέντρου και της Δεξιάς. Είναι αυτή που υποστηρίζει τον Πρόεδρο Μακρόν.
Η δεύτερη πρόταση είναι αυτή της Αριστεράς που υποστηρίζει τον Μελανσόν και συγκροτούν το Λαϊκό Μέτωπο κομμουνιστών, αριστερών, αριστεριστών, οικολόγων και σοσιαλιστών.
Η τρίτη πρόταση είναι της εθνικιστικής ακροδεξιάς που υποστηρίζει τη Μαρίν Λεπέν και τον 26χρονο ανερχόμενο σε αυτούς τους κύκλους Μπάρντ.
Το αποτέλεσμα είναι αβέβαιο και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν ένα μικρό προβάδισμα στη συμμαχία της Κεντροδεξιάς, αλλά εφόσον η απόσταση είναι μικρή θα επιτρέψει στον Μελανσόν να… ανακηρύξει τον εαυτό του πρωθυπουργό πριν από τον δεύτερο γύρο της προσεχούς Κυριακής.
Στην πραγματικότητα, είναι απίθανο ο Μελανσόν και το ακροαριστερό Λαϊκό Μέτωπο να κερδίσουν τελικά την πλειοψηφία των 577 βουλευτών.
Αλλά ο Μελανσόν, όπως και ο «δικός» μας Αλέξης Τσίπρας, δια της αυτοεκπληρούμενης προφητείας επιχειρεί να δώσει την εντύπωση ενός τετελεσμένου. Και εν μέρει το έχει καταφέρει λόγω της σχετικής απάθειας του εκλογικού σώματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αποχή αναμένεται να πλησιάσει το 53% (51% στις προηγούμενες εκλογές), γεγονός που οφείλεται κυρίως στην «αποχή» του Προέδρου από τα εσωτερικά ζητήματα, λόγω της έντονης παρουσίας του στα διεθνή ώστε η Γαλλία να διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο.
Ο στόχος του Προέδρου Μακρόν επετεύχθη, αλλά η εκ των πραγμάτων πρόσκαιρη «απουσία» του από τα προβλήματα της μεσαίας τάξης έδωσε την ευκαιρία στον Μελανσόν να εμφανιστεί ως «μεσολαβητής» ανάμεσα σε εκείνη (τη μεσαία τάξη) και το Ελιζέ. Γι αυτό και συνεχώς καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας επαναλάμβανε το σύνθημα: «Την Κυριακή θα είμαι πρωθυπουργός», δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο μια πολιτική δυναμική στα μάτια της κοινής γνώμης.
Το πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι ότι στο τέλος, την επόμενη Κυριακή, θα επιβληθεί ο συνασπισμός του αναγεννημένου κεντρώου κόμματος του Μακρόν και των κεντροδεξιών κομμάτων, αλλά με σχετική πλειοψηφία που θα κινείται γύρω από τις 289 έδρες. Έστω κι έτσι θα είναι μια μεγάλη νίκη για το φιλελεύθερο μέτωπο μετά από 5 χρόνια φθοράς στην εξουσία, εξεγέρσεων, πανδημίας και των συνεπειών του πολέμου.
Ωστόσο, ο Πρόεδρος Μακρόν θα πρέπει να ξαναδιαβάσει τη δική του «Επανάσταση», το βιβλίο- μανιφέστο που ο ίδιος έγραψε και τον έφερε στην εξουσία. Και σύντομα θα πρέπει να αλλάξει την εντύπωση όσων απέχουν οι οποίοι πιστεύουν ότι έγινε μέσα σε μια πενταετία ΑΥΤΟ που ανέτρεψε με την είσοδό του στην πολιτική: Ελίτ!
