Ας μην μπούμε στη συζήτηση για το δήθεν 13ωρο που έκαναν σημαία τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι συνδικαλιστές προκειμένου να προχωρήσουν σε ένα είδος επαναστατικής γυμναστικής παρότι οι πολίτες και οι εργαζόμενοι γυρνούν την πλάτη στα διάφορα συνδικάτα. Άλλωστε μεγαλύτερο fake news δεν υπάρχει δεδομένων των όρων και των προϋποθέσεων αλλά και το χρονικό όριο των 37 ημερών που μπορεί να ισχύσει σε διάστημα ενός έτους.
Ας δούμε αυτό που συμβαίνει. Η ΑΔΕΔΥ, η συνδικαλιστή ένωση των ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ –με κεφαλαία για να το εμπεδώσουμε– προκήρυξε απεργία και ζητεί την κατάργηση του νόμου για το 13ωρο, απαιτώντας 7ωρο, πενθήμερο και 35ωρο. Δηλαδή; Τι ακριβώς «απαιτεί» η ΑΔΕΔΥ σχετικά με ένα νομοσχέδιο που δεν την αφορά καν; Σχετικά με ένα νομοσχέδιο που αφορά στον ιδιωτικό τομέα;
Θα πει κανείς ότι στηρίζει τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Θα μπορούσε αν είχε κηρύξει απεργία η ΓΣΕΕ και δήλωνε πως συμπαρίσταται συμμετέχοντας με μια 24ωρη.
Όμως το να ανακοινώνει απεργία με σημαία το 13ωρο είναι λίγο αστείο. Περισσότερο διότι μιλάμε για εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα όπου τα ωράρια τηρούνται και όταν δεν τηρούνται είναι προς την ανάποδη κατεύθυνση. Οπότε θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι και λίγο προκλητική αυτή η απεργία και μάλιστα προκλητική έναντι των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Εκτός αν το θέμα της απεργίας είναι το τελευταίο. Το αίτημα της κατάργησης του νέου πειθαρχικού δικαίου που μάλλον ενοχλεί την ΑΔΕΔΥ κυρίως ως προς το σκέλος ότι οι συνδικαλιστές χάνουν τη δυνατότητα εμπλοκής και παρέμβασης. Αυτό ναι να το καλάβουμε. Διότι αν χάσουν κι αυτό το… προνόμιο το πρόβλημα θα είναι μεγάλο για ορισμένους...
