Ήρθε η ώρα να πούμε το μεγάλο «αντίο» σε μία από τις πιο σταθερές μορφές πανεπιστημιακής χλωρίδας, τον αιώνιο φοιτητή. Το υπουργείο Παιδείας, σε συνεργασία με την κυβέρνηση, αποφάσισε επιτέλους να βάλει μια τάξη προχωρώντας σε διαγραφή περίπου διακοσίων ενενήντα χιλιάδων φοιτητών φαντασμάτων από τα μητρώα. Παράλληλα δίνεται μια τελευταία ευκαιρία σε περίπου τριάντα πέντε χιλιάδες που έδειξαν σημάδια ζωής, έχουν περάσει πάνω από το εβδομήντα πέντε τοις εκατό των μαθημάτων τους και εμφανίστηκαν έστω δύο φορές σε εξεταστική την τελευταία διετία.
Η λογική είναι απλή. Αν εδώ και χρόνια δεν έχεις ιδέα πού βρίσκεται το αμφιθέατρο, αν δεν θυμάσαι ούτε ποιο μάθημα χρωστάς γιατί το πρόγραμμα σπουδών έχει αλλάξει πέντε φορές από τότε που μπήκες στο πανεπιστήμιο, τότε συγγνώμη, δεν είσαι φοιτητής. Είσαι επισκέπτης. Και όπως όλοι οι επισκέπτες, κάποια στιγμή πρέπει να αποχαιρετήσεις.
Η παρουσία ανενεργών φοιτητών αλλοιώνει τα στατιστικά, στρεβλώνει την εικόνα των ιδρυμάτων και αποθαρρύνει διεθνείς συνεργασίες. Γιατί, κακά τα ψέματα, όταν ένα τμήμα δηλώνει εκατόν πενήντα εγγεγραμμένους και μόνο εκατό πατάνε το πόδι τους, το πρόβλημα δεν είναι ακαδημαϊκό, είναι αριθμητικό. Και εξαγώγιμο.
Η νέα ρύθμιση εξαιρεί όσους έχουν σοβαρούς κοινωνικούς ή επαγγελματικούς λόγους, εργαζόμενους, γονείς, άτομα με αναπηρία, αθλητές. Για τους υπόλοιπους όμως, το πανεπιστήμιο παύει να είναι χώρος αποθήκευσης εκκρεμοτήτων.
Το βασικότερο μήνυμα είναι σαφές. Δεν είσαι φοιτητής επειδή έχεις Αριθμό Μητρώου. Δεν είσαι φοιτητής επειδή κάποτε πέρασες στο μηχανογραφικό. Φοιτητής είναι αυτός που συμμετέχει, που προσπαθεί, που εμφανίζεται.
Ή, έστω, που θυμάται πού βρίσκεται η Γραμματεία.
