Ο υπουργός Άμυνας πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει να ενημερώσει τους εκπροσώπους των κοινοβουλευτικών κομμάτων για τα τεκταινόμενα στον Έβρο. Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος έπραξε με αίσθημα ευθύνης θεωρώντας ότι συγκαλώντας την Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας θα αποδραματοποιούσε την «θεατρικότητα» με την οποία η αξιωματική αντιπολίτευση ανέδειξε ένα ψέμα σε γεγονός. Μαζί του και ο υπουργός Εξωτερικών που όλες αυτές τις μέρες έγινε στόχος δεχόμενος κριτική για τον τρόπο που διαχειρίστηκε το ψέμα.
Του Χάρη Παυλίδη
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος στην εισήγησή του ανέλυσε διεξοδικά και σημείο προς σημείο τις ενέργειες της κυβέρνησης. Το ίδιο έπραξε από την πλευρά του και ο Νίκος Δένδιας. Το κλίμα όμως ήταν από την αρχή φορτισμένο. Κάποια κόμματα προσήλθαν να δώσουν παράσταση και κάποια άλλα να πλειοδοτήσουν σε πατριωτισμό. Την ένταση κατέγραψαν οι κάμερες πριν η συνεδρίαση συνεχισθεί κεκλεισμένων των θυρών. Ωστόσο ήταν εμφανές τι θα επακολουθούσε. Ο καθένας θα έδινε τη δική του εκδοχή για τα διαμειφθέντα. Όπως και έγινε. Για μια ακόμη φορά η συναίνεση στα εθνικά θέματα βγήκε πληγωμένη.
Εις μάτην οι δύο υπουργοί προσπάθησαν να εξηγήσουν ότι δεν έγινε κάτι στον Έβρο που να δικαιολογεί την υιοθέτηση ενός κατασκευασμένου ρεπορτάζ. Και αντί όλοι να συμφωνήσουν ότι δεν υπήρξε κατάληψη ελληνικού εδάφους, αφού εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο δεν θα περίμενε η κυβέρνηση τον κ. Κατρούγκαλο να της υποδείξει πως θα αντιδράσει, κάποιοι εξεδήλωσαν τους πραγματικούς λόγους της ενόχλησής τους. Σε σημείο που ο συνήθως ηπίων τόνων Νίκος Παναγιωτόπουλος να αντιδράσει με αιχμηρό τρόπο αντιπαραβάλλοντας την ενόχληση της Τουρκίας με την ενόχληση «ετερόκλητων δυνάμεων» στο εσωτερικό της Ελλάδας.
Εκτιμώ ότι η πρωτοβουλία της κυβέρνησης να ενημερώσει τα κοινοβουλευτικά κόμματα είχε σκοπό σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της χώρας- αφού αποδεδειγμένα πρόκειται για προβοκάτσια μιας σκανδαλοθηρικής βρετανικής ταμπλόιντ- να στείλει στους γείτονες μήνυμα ενότητας. Συγχρόνως και μια ευκαιρία στα κόμματα της αντιπολίτευσης, που άκριτα υιοθέτησαν την προβοκάτσια, να αναγνωρίσουν το σφάλμα τους με μια γενναία στήριξη της εθνικής γραμμής. Οι διαρροές που επακολούθησαν κατέδειξε ότι κάποιοι- όχι όλοι- πήγαν για να αντιπαρατεθούν πολιτικά.
Στην προκειμένη περίπτωση το ανησυχητικό δεν είναι οι σπασμωδικές κινήσεις της Τουρκίας, που έχουν άλλωστε εκλυτικό αίτιο τη βούληση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην κατασκευή του φράχτη, αλλά ο βαθμός ευκολίας με τον οποίον ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ετερόκληκτοι σύμμαχοί του «σπεκουλάρουν» στα εθνικά θέματα. Και είναι ανησυχητικό αν σκεφθεί κανείς ποια θα είναι η αντίδραση αυτών των κομμάτων σε ένα πραγματικό γεγονός. Όταν δεν γελάμε με τέτοιες ανοησίες και χονδροειδή ψέματα, μοιραία γελάνε οι άλλοι μαζί μας με τις αντιδράσεις μας.
Και κάτι τελευταίο: Επί ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, υπουργός Άμυνας ήταν ο Πάνος Καμμένος και υπουργός Εξωτερικών ο Νίκος Κοτζιάς. Η σύγκριση με τους σημερινούς υπουργούς, τον Νίκο Παναγιωτόπουλο και τον Νίκο Δένδια αντίστοιχα, αξίζει να μελετηθεί σε σχέση με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και με βάσει κάποιους στοιχειώδεις κανόνες πολιτικής συμπεριφοράς να εξαχθούν τα όποια συμπεράσματα.
